பதிற்றுப்பத்து 31ம் பாடலில், புலவர்: காப்பியாற்றுக் காப்பியனார் சேரன் : களங்காய்க் கண்ணி நார்முடிச் சேரல் நாட்டினில் உள்ள கோவில் பற்றி குன்று தலைமணந்து குழூஉக் கடல் உடுத்த
மண் கெழு ஞாலத்து மாந்தர் ஒராங்குக்
கை சுமந்து அலறும் பூசல் மாதிரத்து
நால் வேறு நனம் தலை ஒருங்கு எழுந்து ஒலிப்பத்
தெள் உயர் வடி மணி எறியுநர் கல்லென 5
உண்ணா பைஞ்ஞிலம் பனித் துறை மண்ணி
வண்டு ஊது பொலி தார்த் திரு ஞெமர் அகலத்துக்
கண் பொரு திகிரிக் கமழ் குரல் துழாஅய்
அலங்கல் செல்வன் சேவடி பரவி
நெஞ்சு மலி உவகையர் துஞ்சு பதிப் பெயர 10
குன்றுகள் திரளாக நெருங்கி நிற்க, பல பொருட்களும் திரண்டுள்ள கடலினை ஆடையாக உடுத்திய
மண் செறிந்த உலகத்து மாந்தர் எல்லாம் ஒரேநேரத்தில்
கைகளைத் தலைக்குமேல் கூப்பி உரத்த ஒலி எழுப்பும் ஆரவாரம், திசைகளின்
நால்வேறான அகன்ற பக்கங்களில் ஒன்றாக எழுந்து ஒலிக்க,
தெளிந்த ஓசையையுடைய, உயர்வாக வடிக்கப்பெற்ற மணியை அடிப்பவர்கள் கல்லென்ற ஓசையை உண்டாக்க,
உண்ணாநோன்பிருக்கும் மக்கள்கூட்டம் குளிர்ந்த நீர்த்துறையில் நீராடி,
வண்டுகள் சுற்றிவரும் பொலிவுள்ள மாலையணிந்த, திருமகள் நிறைந்த மார்பினையும்,
கண்ணைக் கூசவைக்கும் சக்கரப்படையினையும், கமழ்கின்ற துளசிக் கொத்தினைக்கொண்ட
மாலையினையும் உடைய திருமாலின் திருவடிகளைப் புகழ்ந்து வணங்கி,
நெஞ்சில் நிறைந்த உவகையினராய், தாம் வாழும் ஊர்களுக்குத் திரும்பிச் செல்வர்;
In the world with sand and mountains, that is surrounded by oceans with waves, devotees lift their hands, pray together, uproar rises, sounds travel to the four distances of the vast earth, and bright, tall, loud bells are rung. Those who have made fasting vows, go to the cool water shores and bathe before praying.
They pray to Thirumāl carrying a bright, shining discus that awes eyes and donning large, fragrant garlands made with clusters of basil swarmed by bees. They bow down worshipping his perfect feet and return to their towns with joy in their hearts.
