13.1. Jñāṉasambandar We have seen the role of Yamaka in the Saṅgam age and in the Cilappatikāram. We may see one great composer who came after them. I have already mentioned that Ilaṅgo aḍikaḷ’s contribution to iyal, isai and naṭyam. The other personality who is equally an extraordinary composer vak-geyakāra of Musical dance poems was the Śaiva saint Thiru-jñāna-sambandar who lived in the middle of the 7th cent. He has composed over four thousand poems in extraordinary meters that he is hailed as the greatest among musical composers, who took it as his mission to spread Tamiḻ through Music all the time - tamiḻāl isai paṟappum jñānasambandar. He is venerated for his signal compositions, that all his poems are collected into the first three Books of Śaiva canon and was called tirumuṟai or tirumaṟai and are given the same status as that of Ṛg Veda among the Śaivite poems. These compositins are known as Tēvāram. When he composed these poems, he was quite young. During his time we see a perceptual change in the Tamiḻ literary world. From long poems mostly six or more lines the emphasis now shifts to short poems of four lines each in a meter called veṇpā. The second important change is that several hundred temples had come into existence at the village levels and each village was then shifting towards Temple pujas and festivals where the musicians and dancers were more widespread than the previous age. These temples appointed regular dancers who could sing and dance divine poems, rather than on human beings and human love. This movement towards devotion to the divine called “Bhakti movement” was further enhanced by the permeation of the mahā-purāṇas giving the legend of sports of Śiva, Viṣṇu, Muruka, Durga and other divinities. Many of the legends got localized and these provided ample scope for new compositions. Sambandar composed poems in different meters, essentially as musical compositions. His poems are very great in their meaning and also full of resonant sound as well in which one may see the great impact of Yamaka tradition. 13.2. Tiru amparmākālam படியுள் ஆர் விடையினர், பாய் புலித்தோலினர், பாவநாசர், பொடி கொள் மா மேனியர், பூதம் ஆர் படையினர், பூணநூலர், கடி கொள் மா மலர் இடும் அடியினர், பிடி நடை மங்கையோடும் அடிகளார் அருள் புரிந்து இருப்பு இடம்--அம்பர்மாகாளம் தானே. paṭiyuḷ ār viṭaiyinar, pay pulittōlinar, pāvanācar, poṭi koḷ mā mēniyar, pūtam ār paṭaiyinar, pūṇanūlar, kaṭi koḷ mā malar itum atiyinar, piṭi naṭai mankaiyōṭum aṭikaḷār aruḷ purintu iruppu iṭam--amparmākāḷam tānē. In most of the poems, the words occurring at the beginning of each line has the quality of Yamaka. A number of poems in his work are called Yamakams in the manuscripts and printed versions. 13.3. Thiru-jñāna-sambandar singing Tēvāram as a child திருக் கழுமலம் திருஇயமகம் - பழம்பஞ்சுரம் 113 ஆம் பதிகம் உற்று உமை சேர்வது மெய்யினையே; உணர்வதும் நின் அருள் மெய்யினையே; கற்றவர் காய்வது காமனையே; கனல் விழி காய்வது காமனையே; அற்றம் மறைப்பதும் உன் பணியே; அமரர்கள் செய்வதும் உன் பணியே; பெற்று முகந்தது கந்தனையே; பிரமபுரத்தை உகந்தனையே. சதி மிக வந்த சலந்தரனே தடி சிரம் நேர் கொள் சலம் தரனே! அதிர் ஒளி சேர் திகிரிப்படையால் அமர்ந்தனர் உம்பர், துதிப்பு அடையால், மதி தவழ் வெற்பு அது கைச் சிலையே; மரு விடம் ஏற்பது கைச்சிலையே-- விதியினில் இட்டு அவிரும் பரனே! வேணுபுரத்தை விரும்பு அரனே! tiruk kalumalam tiruiyamakam - palampañcuram uṟṟu umai cērvatu meyyinaiye; uṇarvatum niṉ aruḷ meyyiṉaiye; kaṟṟavar kāyvatu kāmaṉaiyē; kanal viḻi kāyvatu kāmaṉaiyē; aṟṟam maṟaippatum un paṇiyē; amararkaḷ ceyvatum un paṇiyē; peṟṟu mukantatu kantaṉaiyē; piramapurattai ukantaṉaiyē. cati mika vanta calantaranṉē tati ciṟam nēr koḷ calam taraṉe! atir oḷi cēr tikirippataiyāl amarntaṉar umpar, tutippu ataiyāl, mati tavaḻ veṟpu atu kaic cilaiye; maru vitam ēṟpatu kaiccilaiyē-- vitiyiṉil iṭṭu avirum paranē! vēṇupurattai virumpu aranē! 114 ஆம் பதிகம் திரு ஏகம்பம் திருஇயமகம் - பழம்பஞ்சுரம் பாயும் மால்விடைமேல் ஒரு பாகனே; பாவை தன் உருமேல் ஒரு பாகனே; தூய வானவர் வேதத் துவனியே; சோதி மால் எரி வேதத்து வ(ன்)னியே; ஆயும் நன்பொருள் நுண் பொருள் ஆதியே; ஆலநீழல் அரும்பொருள் ஆதியே; காய, வில் மதன் பட்டது கம்பமே; கண் நுதல் பரமற்கு இடம் கம்பமே. In the following verse one word is repeated in the first line, two words in the second line, three words in the third lines and again one word in the last line. கந்தம் ஆர் பொழில் சூழ்தரு கம்பமே காதல் செய்பவர் தீர்த்திடு உகு அம்பமே; புந்தி செய்வது விரும்பிப் புகலியே பூசுரன் தன் விரும்பிப் புகலியே அந்தம் இல் பொருள் ஆயின கொண்டுமே, அண்ணலின் பொருள் ஆயின கொண்டுமே. பந்தன் இன் இயல் பாடிய பத்துமே பாட வல்லவர் ஆயின. பத்துமே. pāyum mālviṭaimel oru pōkanē; pāvai tan urumēl oru pākanē; tūya vānavar vētat tuvaṉiye; cōti māl eri vētattu va(n)niyē; ayum nanporul nunporul atiyē; ālanīlal arumporul atiyē; kāya, vil matan pattatu kampamē; kan nutal paramarku itam kampamē. kantam ar poḻil cūḻtaru kampamē kātal ceypavar tīrttitu uku ampame; punti ceyvatu virumpip pukaliye pucuraṉ taṉ virumpip pukaliye antam il poruḷ ayina koṇṭumē, aṇṇaliṉ poruḷ āyiṉa koṇṭumē, pantaṉ in iyal pātiya pāttumē pāta vallavar āyina, pattumē. திரு வீழிமிழலை திரு இயமகம் - பழம்பஞ்சுரம் 116ஆம் பதிகம் துன்று கொன்றை நம் சடையரே; தூய கண்டம் நஞ்சு அடையதே; கன்றின்மான் இடக் கையதே; கல்லின்மான் இடக்கை அதே; என்றும் ஏறுவது இடவமே; என் இடைப் பலி இட வ(ம்)மே! நின்றதும் மிழலையுள்ளுமே; நீர் எனைச் சிறிதும் உள்ளுமே! tunṟu konṟai nam caṭaiyarē; tūya kaṉtam nañcu aṭaiyatē; kanṟiṉmāṉ itak kaiyate; kalliṉmaṉ itakkai atē; enṟum ēṟuvatu iṭavamē; en iṭaip pali iṭa va(m)mē! ninṟatum miḻalaiyuḷḷumē; nīr eṉaic ciṟitum uḷḷumē! Evidently, the tradition understood his composition clearly. In one poem verse 114 of 3rd tirumurai (See above), Sambandar himself calls his composition which is a yamaka hymn as “in iyal” i.e., sweet composition. Sambandar’s liking for Yamaka is thus revealed clearly as the sweet composition. There is another poem which generally Scholars cite as an example, (Sīrkali patikam, 3rd tirumurai 117) in which he plays purely on sounds which is called by Bharata in his work as mālā yamakam.The manuscripts of Tēvaram calls that composition as mālai māṟṟu, but Sambandar himself calls it “Tāḻ-isai”. சீகாழி திரு மாலைமாற்று மூன்றாந் திருமுறை 3 126 கௌசிகம் 117 யாமாமாநீ யாமாமா யாழீகாமா காணாகா காணாகாமா காழீயா மாமாயாநீ மாமாயா, யாம் ஆமா? நீ ஆம் ஆம்; மாயாழீ! காமா! காண் நாகா! காணா காமா! காழீயா! மா மாயா! நீ, மா மாயா! 1 யாகாயாழீ காயாகா தாயாராரா தாயாயா யாயாதாரா ராயாதா காயாகாழீ யாகாயா, யாகா! யாழீ! காயா! காதா! யார் ஆர் ஆ தாய் ஆயாய்! ஆயா! தார் ஆர் ஆயா! தாக ஆயா! காழீயா! கா, யா! 2 தாவாமூவா தாசாகா ழீநாதாநீ யாமாமா மாமாயாநீ தாநாழீ காசாதாவா மூவாதா, தாவா மூவா தாசா! காழீ நாதா! நீ யாமா! மா! மா மா யாநீ! தான ஆழீ! காசா! தா! வா! மூ வாதா! 3 நீவாவாயா காயாழீ காவாவானோ வாராமே மேராவானோ வாவாகா ழீயாகாயா வாவாநீ. நீவா வாயா! கா யாழீ! கா, வா, வான் நோ வாராமே! மேரா, வான் நோவாவா! காழீயா! காயா! வா வா, நீ!4 யாகாலாமே யாகாழீ யாமேதாவீதாயாவீ வீயாதாவீதாமேயா ழீகாயாமே லாகாயா, யா காலா! மேயா! காழீயா! மேதாவி! தாய், ஆவி? வீயாதா! வீதாம் மே யாழீ! கா, யாம் மேல் ஆகு ஆயா! 5 மேலாபோகா மேதேழீ காலாலேகா லானாயே யேனாலாகா லேலாகா ழீதேமேகா போலேமே, மேலே போகாமே, தேழீ, காலாலே கால் ஆனாயே! ஏல் நால் ஆகி ஆல் ஏலா! காழீ தே! மேகா! போலேமே? 6 நீயாமாநீ யேயாமா தாவேழீகா நீதானே நேதாநீகா ழீவேதா மாயாயேநீ மாயாநீ, நீயா மானீ! ஏயா மாதா! ஏழீ! கா,தானே! நே தாநீ! காழீ வேதா! மாயாயே நீ, மாய் ஆநீ? 7 நேணவராவிழ யாசைழியே வேகதளேரிய ளாயுழிகா காழியுளாயரி ளேதகவே யேழிசையாழவி ராவணனே, நே(அ)ணவர் ஆ விழ யா (ஆ)சை இழியே! வேக (அ)தள் ஏரி! அளாய உழி கா! காழிஉளாய்! அரு இளவு ஏது அ(ஏ)கவே; ஏழிசை யாழ இராவணனே. 8 காலேமேலே காலிகா ழீகாலேமா லேமேபூ பூமேலேமா லேகாழீ காலிகாலே மேலேகா, காலே மேலே காண் நீ காழீ! காலே! மாலே! மே பூ பூமேல் ஏ(ய்), மாலே, காழீ! காண்! ஈ, காலே! மேலே கா! 9 வேரியுமேணவ காழியொயே யேனை நிணேமட ளோகரதே தேரகளோடம ணே நினையே யேயொழிகாவண மேயுரிவே. வேரியும் ஏண் நவ காழியொயே! ஏனை நீள் நேம் அடு அள் ஓகரதே; தேர(ர்)களோடு அமணே நினை ஏ ஏய் ஒழி! கா வணமே உரிவே. 10 நேரகழாமித யாசழிதா யேனனியேனனி ளாயுழிகா காழியுளானின யேனினயே தாழிசயாதமி ழாகரனே, நேர் அகழ் ஆம் இதய ஆசு ஆழி! தாய் ஏல் நன் நீயே; நன் நூள்! ஆய் உழி கா! காழி உளாந் இன் நையே நினையே, தாழ்இசையா, தமிழ்ஆகரனே. 11 cīkāli tiru mālaimārṛu kaucikam, 117 yāmāmā nī yāmāmāyālīkāmā kāṇākā kāṇākāmā kālīyā māmāyānī māmāyā, yām āmā? nī ām ām; māyālī! kāmā! kān nākā! kāṇā kāmā! kālīyā! mā māyā! nī, mā māyā! 1 yākāyālī kāyākā tāyārārā tāyāyā yāyātārā rāyātā kāyākālī yākāyā, yākā! yālī! kāyā! kātā! yār ārā tāyāyāy! āyā! tār ārāyā! tāka āyā! kāḍīyā! kā, yā! 2 tāvāmāvā tācākā līnātānī yāmāmā māmāyānī tānālī kācātāvā mūvātā, tāvā mūvā tācā! kālī nātā! nī yāmā! mā! mā mā yānī! tāna ālī! kācā! tā! vā! mū vātā! 3 nīvāvāyā kāyālī kāvāvānā vārāmē mērāvānā vāvākā līyākāyā vāvānī. nīvā vāyā! kā yālī! kā, vā, van no vārāmē! mērā, vān nōvāvā! kālīyā! kāyā! vā vā, nī! 4 yākālāmē yākāļī yāmētāvī tāyāvī vīyātāvī tāmēyā līkāyāmē lākāyā, yā kālā! mēyā! kālīya! mētāvī! tây, āvī! vīyātā! vī tām mē yālī! kā, yām mēl āku āyā! 5 mēlāpōkā mētelī kālālēkā lāṇāyē yēnālākā lēlākā lītēmēkā pōlēmē, mēlē pōkāmē, tēlī, kālālē kālānāyē! ēl nālāki āl ēlā! kālī tē! mēkā! pōlēmē? 6 nīyāmānī yēyāmā tāvēlīkā nītānē nētānīkā līvētā māyāyēnī māyānī, niyā mānī! ēyā mātā! ēļī! kā, tānē! nē tānī! kālī vētā! māyāyē nī, māy ānī? 7 nēṇavarāvila yācailiyē vēkatalēriya layulikā kaliyulayari lētakavē yēlicaiyālavi rāvaṇanē, nē(a)ņavar ā vila yā (ā)cai iliyē! vēka (a)tal eri! alāya uli kā! kāliulay! aru ilavu ētu a(e)kavē; elicai yāla iravananē.8 kālēmēlē kālikā līkālēmā lēmēpū pūmēlēmā lēkāļī kālikālē mēlēkā, kālē mēlē kāṇ nī kāļī! kālē! mālē! mē pū pūmēl ē(y), mālē, kāļī! kāṇ! ī, kālē! mēlē kā! 9 vēriyumēņava kāliyoyē yēnai niņēmata lōkaratē tērakalōṭama nē ninaiye yeyolikāvaņa mēyurivē. vēriyum en nava kaliyoyē! ēnai nīl nēm atu al ōkaratē; tēra(r)kalōtu amane ninai ē ēy oli! ka vaname urivē. 10 nērakalamita yācalita yēnaniyēnani lāyulikā kaliyulānina yēninayē tālicayātami ļākaranē, nēr akal ām itaya acu āli! tay ēl nan niyē; nan nūl! ay uli kā! kāli ulan in naiye ninaiyē, tāl icaiya, tamil akaranē. 13.4. Tirumukkāl Another group of poems by Sambandar which have four lines, that are called Tiru-mukkāl (i.e three feet, Tripad). However, we find the third line in each of this poems is a repetition of the second line which means the poem consisted of only three lines, with the second repeated for musical rendering justifying the name “three feet” - mukkāl. This perhaps comes under what is called by Bharata as sandashta yamakam. எண் திசைக்கும் புகழ் இன்னம்பர் மேவிய வண்டு இசைக்கும் சடையீரே; வண்டு இசைக்கும் சடையீர்! உமை வாழ்த்துவார் தொண்டு இசைக்கும் தொழிலாரே. யாழ் நரம்பின்(ன்) இசை இன்னம்பர் மேவிய தாழ்தரு சடைமுடியீரே; தாழ்தரு சடைமுடியீர்! உமைச் சார்பவர் ஆழ்துயர் அருவினை இலரே. இளமதி நுதலியொடு இன்னம்பர் மேவிய வள மதி வளர் சடையீரே; வள மதி வளர் சடையீர்! உமை வாழ்த்துவார் உளம் மதி மிக உடையாரே. இடி குரல் இசை முரல் இன்னம்பர் மேவிய கடி கமழ் சடைமுடியீரே; கடி கமழ் சடைமுடியீர்! உம கழல் தொழும் அடியவர் அருவினை இலரே. eṇ ticaikkum pukal iṉṉampar mēviya vaṇṭu icaikkum cataiyīrē; vaṇṭu icaikkum cataiyir! umai välttuvār toṇṭu icaikkum toḻilārē. yal narampin(n) icai innampar mēviya tältaru cataimutiyīrē; tältaru cataimutiyir! umaic carpavar altuyar aruvinai ilarē. iḷamati nutaliyōtu iṉṉampar mēviya vaḷa mati vaḷar cataiyīrē; vaḷa mati vaḷar cataiyir! umai välttuvār uḷam mati mika utaiyārē. iṭi kural icai mural iṉṉampar mēviya kaṭi kamaḻ cataimutiyīrē; kaṭi kamaḻ cataimutiyir! uma kalal tolum aṭiyavar aruviṉai ilarē. நல் வெணெய் விழுது பெய்து ஆடுதிர், நாள்தொறும், நெல் வெணெய் மேவிய நீரே; நெல் வெணெய் மேவிய நீர்! உமை நாள்தொறும் சொல் வணம் இடுவது சொல்லே. நிரை விரி தொல்புகழ் நெல்வெணெய் மேவிய அரை விரி கோவணத்தீரே; அரை விரி கோவணத்தீர்! உமை அலர்கொடு உரை விரிப் போர் உயர்ந்தோரே. ērnal veṇey viḻutu peytu aṭutir, nāḷtoṟum, nelveṇey mēviya nīrē; nelveney meviya nir! umai näḷtorum col vaṇam iṭuvatu collē. nirai viri tolpukaḻ nelveṇey mēviya arai viri kōvanattīrē; arai viri kōvaṇattīr! umai alarkotu urai virippōr uyarntōrē. திடம் மலி மதில் அணி சிறுகுடி மேவிய படம் மலி அரவு உடையீரே; படம் மலி அரவு உடையீர்! உமைப் பணிபவர் அடைவதும், அமருலகு அதுவே. tiṭam mali matil aṇi ciṟukuṭi mēviya paṭam mali aravu utaiyīrē; paṭam mali aravu utaiyir! umaip panipavar aṭaivatum, amarulaku atuvē. விதி வழி மறையவர் மிழலை உளீர், நடம் சதி வழி வருவது ஒர் சதிரே; சதி வழி வருவது ஒர் சதிர் உடையீர்! உமை அதிகுணர் புகழ்வதும் அழகே. viti vali maraiyavar milalai ulir, natam cati vali varuvatu or catire; cati vali varuvatu or catir utaiyir! umai atikuṇar pukalvatum alakē. 13.5. Cakkara Māṟṟu Another extraordinary composition of Sambandar appears in 2nd tirumurai patikam 70 in which he lists the twelve names of the village of Sīrkāḻī (his birth place). This patikam contains twelve stanzas and in each the names of the village are rotated one after the other, thus, earning for this compostion the name “cakkara māṟṟu”. This name could be given probably by the tradition as it is found in the manuscripts, but Sambandar himself calls it cakkaram. We have seen earlier that Bharata calls one of the varieties of yamakam as cakkaram. Sambandar uses the same word cakkaram. Another patikam number 73, also is of the same type and is called in manuscripts as cakkara māṟṟu. பிரமன் ஊர், வேணுபுரம், புகலி, வெங்குரு, பெருநீர்த் தோணி புரம், மன்னு பூந்தராய், பொன் அம் சிரபுரம், புறவம், சண்பை, அரன் மன்னு தண் காழி, கொச்சைவயம், உள்ளிட்டு அங்கு ஆதி ஆய பரமன் ஊர் பன்னிரண்டு ஆய் நின்ற திருக் கழுமலம் நாம் பரவும் ஊரே. 01 வேணுபுரம், பிரமன் ஊர், புகலி, பெரு வெங்குரு, வெள்ளத்து ஓங்கும் தோணிபுரம், பூந்தராய், தூ நீர்ச் சிரபுரம், புறவம், காழி, கோணிய கோட்டாற்றுக் கொச்சைவயம், சண்பை, கூரும் செல்வம் காணிய வையகத்தார் ஏத்தும் கழுமலம் நாம் கருதும் ஊரே. 02 புகலி, சிரபுரம், வேணுபுரம், சண்பை, புறவம், காழி, நிகர் இல் பிரமபுரம், கொச்சைவயம், நீர்மேல் நின்ற மூதூர், அகலிய வெங்குருவோடு, அம் தண் தராய், அமரர் பெருமாற்கு இன்பம் பகரும் நகர் நல்ல கழுமலம் நாம் கைதொழுது பாடும் ஊரே. 04 தொல் நீரில் தோணிபுரம், புகலி, வெங்குரு, துயர் தீர் காழி, இன் நீர வேணுபுரம் பூந்தராய், பிரமன் ஊர், எழில் ஆர் சண்பை, நன்நீர பூம் புறவம், கொச்சைவயம், சிலம்பன்நகர், ஆம் நல்ல பொன் நீர புன்சடையான் பூந் தண் கழுமலம் நாம் புகழும் ஊரே. 05 தன் அம் தராய், புகலி, தாமரையான் ஊர், சண்பை, தலை முன் ஆண்ட அண்ணல் நகர், கொச்சைவயம், தண் புறவம், சீர் அணி ஆர் காழி, விண் இயல் சீர் வெங்குரு, நல் வேணுபுரம், தோணிபுரம், மேலார் ஏத்து கண் நுதலான் மேவிய நல் கழுமலம் நாம் கைதொழுது கருதும் ஊரே. 06 சீர் ஆர் சிரபுரமும், கொச்சை வயம், சண்பையொடு, புறவம், நல்ல ஆராத் தராய், பிரமன் ஊர், புகலி, வெங்குருவொடு, அம் தண் காழி, ஏர் ஆர் கழுமலமும், வேணுபுரம், தோணிபுரம், என்று என்று உள்கி, பேரால் நெடியவனும் நான்முகனும் காண்பு அரிய பெருமான் ஊரே. 07 புறவம், சிரபுரமும், தோணிபுரம், சண்பை, மிகு புகலி, காழி, நறவம் மிகு சோலைக் கொச்சைவயம், தராய், நான்முகன் தன் ஊர், விறல் ஆய வெங்குருவும், வேணுபுரம், விசயன் மேல் அம்பு எய்து திறலால் அரக்கனைச் செற்றான் தன் கழுமலம் நாம் சேரும் ஊரே. 08 சண்பை, பிரமபுரம், தண் புகலி, வெங்குரு, நல் காழி, சாயாப் பண்பு ஆர் சிரபுரமும், கொச்சைவயம், தராய், புறவம், பார்மேல் நண்பு ஆர் கழுமலம், சீர் வேணுபுரம், தோணிபுரம் நாண் இலாத வெண்பல் சமணரொடு சாக்கியரை வியப்பு அழித்த விமலன் ஊரே. 09 செழு மலிய பூங் காழி, புறவம், சிரபுரம், சீர்ப் புகலி, செய்ய கொழுமலரான் நன்நகரம், தோணிபுரம், கொச்சைவயம், சண்பை, ஆய விழுமிய சீர் வெங்குருவொடு, ஓங்கு தராய், வேணுபுரம், மிகு நல் மாடக் கழுமலம், என்று இன்ன பெயர் பன்னிரண்டும் கண் நுதலான் கருதும் ஊரே. 10 கொச்சைவயம், பிரமன் ஊர், புகலி, வெங்குரு, புறவம், காழி, நிச்சல் விழவு ஓவா நீடு ஆர் சிரபுரம், நீள் சண்பை மூதூர், நச்சு இனிய பூந்தராய், வேணுபுரம், தோணிபுரம், ஆகி நம்மேல் அச்சங்கள் தீர்த்து அருளும் அம்மான் கழுமலம் நாம் அமரும் ஊரே. 11 காவி மலர் புரையும் கண்ணார் கழுமலத்தின் பெயரை நாளும் பாவிய சீர்ப் பன்னிரண்டும் நன்நூலாப் பத்திமையால் பனுவல் மாலை நாவின் நலம் புகழ் சீர் நால்மறையான் ஞானசம்பந்தன் சொன்ன மேவி இசை மொழிவார் விண்ணவரில் எண்ணுதலை விருப்பு உளாரே. 12 tirup piramapuram tiruc cakkaramāṛru 70 piramaṉ ūr, vēnupuram, pukali, veṅkuru, perunīrt tōnṇi puram, mannu pūntarāy, poṉ am cirapuram, puravam, canṇpai, aran mannu taṇ kāḻi, koccaivayam, uḷḷittu aṅku āti āya paraman ūr paṉṉiraṇṭu āy niṉṟa tiruk kaḻumalam nām paravum ūrē.01 vēṇupuram, piramaṉ ūr, pukali, peru veikuru, vellattu ōṅkum tōṇipuram, pūntarāy, tū nīrc cirapuram, puravam, kāli, kōniya kōttārruk koccaivayam, caṇpai, kūrum celvam kāṇiya vaiyakattārē
