தமிழர் சமயம்

11.YAMAKA IN SAṄGAM LITERATURE
________________________________________
11.1. In Puṟaṉāṉūru
Repetitive usages of words defined by Bharata’s in his Nāṭya Śāstra are also found in early Tamiḻ poems as for example in Puṟaṉāṉūru where some of these illustrations are found employed. For example, the second verse of Puṟaṉāṉūru on Cēramāṉ Peruñcēral-Ātaṉ employs the Cakravāḷa type of composition in which the first five lines use the last words of earlier lines.
Similarly, the verse 48 on Cēramāṉ Kōdai uses repetitively the first two lines. The first and the last are repeated in this composition. It would come under what is called Kāñchi Yamakam. Another type of verse nādā konrṟo kādā konṟo Avala konṟo micaiya konṟo, verse 187 by Avvaiyar would come under Pādādi Yamakam as the same word konro is found repeated..
An example of Vikrānta Yamakam in which a word is used in alternate lines in the poem “pal canrire” v.246. This word is used again after one line in this verse which is mentioned by Bharata as Vikrānta yamakam.
Another example of this variety is the verse 228 by Aiyur Mūṭavanār, who sings as “kalam cey kōve kalam cey kōve” which is repeated three lines later, also as the last word.
A slight variant of this example is verse 209 sung by Avvaiyar in which the word “vayilōye vayilōye” is used four lines later, and also at the end.
The verse 273 which begins with a word “māvārāte” ends with the same syllable as Māve. Another example again of slight variation has the beginning word appearing as the end word.
A fine example of Pādānta Yamaka in which the last word is repeated in all the lines. This verse has six lines and in five lines the word kataṉē appears as the last word. Repetition of same words as kalam cey kōve kalam cey kōve in the first line as a fine device of lyrical appeal is found in many Puṟaṉāṉūru verses. As for example see verses 48, 57,97, 101, 115, 165, 206, 228, 246,284,285, 300,301, and 316.
The Tamiḻ verses are given with notes here.
மண் திணிந்த நிலன் உம் புற.2-1
நிலன் ஏந்திய விசும்பு உம் புற.2-2
விசும்பு தைவரு வளி உம் புற.2-3
வளி தலஈய தீ உம் புற.2-4
தீ முரணிய நீர் உம் என்றாங்கு புற.2-5
ஐம் பெரு பூதத்து இயற்கை போல புற.2-6
கோதை மார்பின் கோதையான் உம் புற.48-1
கோதை ஐ புணர்ந்தோர் கோதையான் உம் புற.48-2
மா கழி மலர்ந்த நெய்தலான் உம் புற.48-3
கள் நாறும் ஏ கானல் அம் தொண்டி புற.48-4
அஃது எம் ஊர் ஏ அவன் எம் இறைவன் புற.48-5
அன்னோன் படர்தி ஆயின் நீ உம் புற.48-6
எம் உம் உள்ளுமோ முது வாய் இரவல புற.48-7
அமர் மேம்படூஉம் காலை நின் புற.48-8
புகழ் மேம்படுநனை கண்டனம் என ஏ புற.48-9
நாடு ஆகு ஒன்று ஓ காடு ஆகு ஒன்று ஓ புற.187-1
அவல் ஆகு ஒன்று ஓ மிசை ஆகு ஒன்று ஓ புற.187-2
எ வழி நல்லவர் ஆடவர் புற.187-3
அ வழி நல்லை வாழிய நிலன் ஏ புற.187-4
பல் சான்றீர் ஏ பல் சான்றீர் ஏ புற.246-1
செல்க என சொல்லாது ஒழிக என விலக்கும் புற.246-2
பொல்லா சூழ்ச்சி பல் சான்றீர் ஏ புற.246-3
அணில் வரி கொடும் காய் வாள் போழ்ந்திட்ட புற.246-4
வாயிலோய் ஏ வாயிலோய் ஏ புற.206-1
வள்ளியோர் செவி முதல் வயங்கு மொழி வித்தி தாம் புற.206-2
உள்ளியது முடிக்கும் உரன் உடை உள்ளத்து புற.206-3
வரிசைக்கு வருந்தும் இ பரிசில் வாழ்க்கை புற.206-4
பரிசிலர்க்கு அடையா வாயிலோய் ஏ புற.206-5
கலம் செய் கோ ஏ கலம் செய் கோ ஏ புற.228-1
இருள் திணிந்தன்ன குரூஉதிரள் பரூஉ புகை புற.228-2
அகல் இரு விசும்பின் ஊன்றும் சூளை புற.228-3
நனம் தலை மூதூர் கலம் செய் கோ ஏ புற.228-4
அளியை நீ ஏ யாங்கு ஆகுவை கொல் புற.228-5
நிலம் வரை சூட்டிய நீள் நெடு தானை புற.228-6
புலவர் புகழ்ந்த பொய்யா நல் இசை புற.228-7
விரி கதிர் ஞாயிறு விசும்பு இவர்ந்தன்ன புற.228-8
சேண் விளங்கு சிறப்பின் செம்பியர் மருகன் புற.228-9
கொடி நுடங்கு யானை நெடுமாவளவன் புற.228-10
தேவர் உலகம் எய்தினன் ஆதலின் புற.228-11
அன்னோன் கவிக்கும் கண் அகல் தாழி புற.228-12
வனைதல் வேட்டனை ஆயின் எனையதூஉம் புற.228-13
இரு நிலம் திகிரி ஆ பெரு மலை புற.228-14
மண் ஆ வனைதல் ஒல்லும் ஓ நினக்கு ஏ புற.228-15
கலம் செய் கோ ஏ கலம் செய் கோ ஏ புற.256-1
அச்சு உடை சாகாட்டு ஆரம் பொருந்திய புற.256-2
சிறு வெள் பல்லி போல தன்னொடு புற.256-3
சுரம் பல வந்த எமக்கு உம் அருளி புற.256-4
வியல் மலர் அகல் பொழில் ஈமத்தாழி புற.256-5
அகலிது ஆக வனைமோ புற.256-6
நனம் தலை மூதூர் கலம் செய் கோ ஏ புற.256-7
மா வாராது ஏ மா வாராது ஏ புற.273-1
எல்லார் மா உம் வந்தன எம் இல் புற.273-2
புல் உளை குடுமி புதல்வன் தந்த புற.273-3
செல்வன் ஊரும் மா வாராது ஏ புற.273-4
இரு பேர் யாற்ற ஒரு பெரு கூடல் புற.273-5
விலங்கிடு பெரு மரம் போல புற.273-6
உலந்தன்று கொல் அவன் மலைந்த மா ஏ புற.273-7
ஈன்று புறந்தருதல் என் தலை கடன் ஏ புற.312-1
சான்றோன் ஆக்குதல் தந்தைக்கு கடன் ஏ புற.312-2
வேனல் வடித்து கொடுத்தல் கொல்லற்கு கடன் ஏ புற.312-3
தண்ணடை நல்கல் வேந்தற்கு கடன் ஏ புற.312-4
ஒளிறு வாள் அரு சமம் முருக்கி புற.312-5
களிறு எறிந்து பெயர்தல் காளைக்கு கடன் ஏ புற.312-6 11.2.
In Aiṅkuṟu-nūṟu
The following poems are from Aiṅkuru-nūru of the Saṅgam collections. Quite a number of these verses in this collection use repeat the word Annai in the first line. The five verses given here are only a small number from the collection that may be seen from the full work. There could be no doubt these were conscious usages of sounds for enhancing the beauty of the works. In addition to the fourth verse cited here may be seen to employ the first word in line 3 and 4 repeatedly that would come under Pādādi Yamakam variety of Bharata
அன்னாய் வாழி வேண்டு அன்னை என்னை - ஐங்குறுநூறு.201-1
தான் உம் மலைந்தான் எமக்கு உம் தழை ஆயின - ஐங்குறுநூறு.201-2
பொன் வீமணி அரும்பின ஏ - ஐங்குறுநூறு.201-3
என்ன மரம் கொல் அவர் சாரல ஏ - ஐங்குறுநூறு.201-4
அன்னாய் வாழி வேண்டு அன்னை நம் ஊர் - ஐங்குறுநூறு.202-1
பார்ப்பன குறுமக-போல தாம் உம் - ஐங்குறுநூறு.202-2
குடுமி தலைய மன்ற - ஐங்குறுநூறு.202-3
நெடு மலை நாடன் ஊர்ந்த மா ஏ - ஐங்குறுநூறு.202-4
அன்னாய் வாழி வேண்டு அன்னை நம் படப்பை - ஐங்குறுநூறு.203-2
தேன் மயங்கு பாலினும் இனிய அவர் நாட்டு உவலை கூவல் கீழ - ஐங்குறுநூறு.203-3
மான் உண்டு எஞ்சிய கலிழி நீர் ஏ - ஐங்குறுநூறு.203-4
அன்னாய் வாழி வேண்டு அன்னை அபது எவன் கொல் - ஐங்குறுநூறு.204-1
வரை அரமகளிரின் நிரை உடன் குழீஇ - ஐங்குறுநூறு.204-2
பெயர்வுழி பெயர்வுழி தவிராது நோக்கி - ஐங்குறுநூறு.204-3
நல்லள் நல்லள் என்ப - ஐங்குறுநூறு.204-4
தீயேன் தில்ல மலை கிழவோற்கு ஏ - ஐங்குறுநூறு.204-5
அன்னாய் வாழி வேண்டு அன்னை என் தோழ - ஐங்குறுநூறு.205-1
நனி நாண் உடையள் நின் உம் அஞ்சும் - ஐங்குறுநூறு.205.2
ஒலி வெள் அருவி ஓங்கு மலை நாடன் - ஐங்குறுநூறு.205.3
மலர்ந்த மார்பின் பாயல் - ஐங்குறுநூறு.205.4
தவ நனி வெய்யள் நோகு ஓ யான் ஏ - ஐங்குறுநூறு.205.5
The following is another example of Yamaka in the same collection of Saṅgam work playing a great role. The first three lines repeat the beginning words. In addition the following words may be noted Pāvai, Pāi kiḷi, and Pūvai repeated in the respective lines.
இது என் பாவைக்கு இனிய நல் பாவை - ஐங்குறுநூறு.375-1
இது என் பை கிளி எடுத்த பை கிளி - ஐங்குறுநூறு.375-2
இது என் பூவைக்கு இனிய சொல் பூவை என்று - ஐங்குறுநூறு.375-3
அலமரு நோக்கின் நலம் வரு சுடர் நுதல் - ஐங்குறுநூறு.375-4
காண்தொறும் காண்தொறும் கலங்க - ஐங்குறுநூறு.375-5
நீங்கினள் ஓ என் பூ கணோள் ஏ - ஐங்குறுநூறு.375-6 11.3.
In Paripāṭal
Here are some illustrations of Yamakam employed in Paripāṭal that enhace the rhythm and speed of the poem. The word “N” is repeated twice in each line in the following. The same word is the end word in all lines.
தீயின் உள் தெறல் நீ பூவின் உள் நாற்றம் நீ பரி.3-63 கல்லின் உள் மணி உம் நீ சொல்லின் உள் வாய்மை நீ பரி.3-64 அறத்தின் உள் அன்பு நீ மறத்தின் உள் மைந்து நீ பரி.3-65 வேதத்து மறை நீ பூதத்து முதல் உம் நீ பரி.3-66 வெ சுடர் ஒளி உம் நீ திங்கள் உள் அளி உம் நீ பரி.3-67 அனைத்து உம் நீ அனைத்தின் உள் பொருள் உம் நீ ஆதலின் பரி.3-68 The first and the last words in all this part are the same words நின் வெம்மை உம் விளக்கம் உம் ஞாயிற்று உள பரி.4-25 நின் தண்மை உம் சாயல் உம் திங்கள் உள பரி.4-26 நின் சுரத்தல் உம் வண்மை உம் மாரி உள பரி.4-27 நின் புரத்தல் உம் நோன்மை உம் ஞாலத்து உள பரி.4-28
நின் நாற்றம் உம் ஒண்மை உம் பூவை உள பரி.4-29
நின் தோற்றம் உம் அகலம் உம் நீரின் உள பரி.4-30
நின் உருவம் உம் ஒலி உம் ஆகாயத்து உள பரி.4-31
நின் வருதல் உம் ஒடுக்கம் உம் மருத்தின் உள பரி.4-32
அதனால் இ உம் உ உம் அ உம் பிற உம் பரி.4-33
The first four words in the second and third lines are the same. The first four words in the next four lines are the same.
மேவல் சான்றன எல்லாம் பரி .4-35
சேவல் ஓங்கு உயர் கொடியோய் ஏ பரி.4-36
சேவல் ஓங்கு உயர் கொடி பரி.4-37
நின் ஒன்று உயர் கொடி பனை பரி.4-38
நின் ஒன்று உயர் கொடி நாஞ்சில் பரி.4-39
The first word in four lines at the end are the same.
நின் ஒன்று உயர் கொடி யானை பரி.4-40
நின் ஒன்றா உயர் கொடி ஒன்று இன்று பரி. 4-41
விடம் உடை அரவின் உடல் உயிர் உருங்கு உவணம் பரி.4-42
அவன் மடி மேல் வலந்தது பாம்பு பரி.4-43
பாம்பு தொடி பாம்பு முடி மேலன பரி. 4-44
பாம்பு பூண் பாம்பு தலை மேலது பரி. 4-45
பாம்பு சிறை தலையன பரி.4-46
பாம்பு படிமதம் சாய்த்தோய் பசு பூணவை பரி. 4-47
The word “Ni” is repeated several times especially at the end
சுவைமை இசைமை தோற்றம் நாற்றம் ஊறு பரி.13-14
அவை உம் நீ ஏ அடு போர் அண்ணால் பரி.13-15
அவை அவை கொள்ளும் கருவி உம் நீ ஏ பரி.13-16
முந்து யாம் கூறிய ஐந்தன் உள் உம் பரி.13-17
ஒன்றனில் போற்றிய விசும்பும் நீ ஏ பரி.13-18 இரண்டின் உணரும் வளி உம் நீஏ பரி.13-19
மூன்றின் உணரும் தீ உம் நீ ஏ பரி.13-20
நான்கின் உணரும் நீர் உம் நீ ஏ பரி.13-21
ஐந்து உடன் முற்றிய நிலன் உம் நீ ஏ பரி.13-22
Repetition of the first two words at the beginning in the last two lines
இரு பிறப்பு இரு பெயர் ஈர நெஞ்சத்து பரி.14-27
ஒரு பெயர் அந்தணர் அறன் அமர்ந்தோய் ஏ பரி.14-28
அன்னை ஆகலின் அமர்ந்து யாம் நின்னை பரி.14-29
துன்னி துன்னி வழிபடுவதன் பயம் பரி. 14-30
இன்னும் இன்னும் அவை ஆகுக பரி.14-31 11.4.
In Patiṟṟup-pattu
Patiṟṟu-pattu is also a well known collection of Saṅgam poems consisting of ten poems, each poem further contain ten verses each. These were sung on the famous early Cēra kings. These are long poems. I am citing an interesting part from the fourth dacad of this. All the verses in the fourth group are begun with the words that end in the previous verse. This falls under the category of Antāti mālai form of Yamakam. One example is given here that shows the first line of the verse 32 starts with the same word that ends the previous verse 31. The end of a line becomes the beginning of the next verse. This is a good example of one the earliest Antāti groups in Saṅgam poetry. In this example the first line of a verse reverses the order of the end line of the previous verse.
போர் மிகு குருசில் நீ மாண்டனை பல ஏ பதி.31-36 மாண்டனை பல ஏ போர் மிகு குருசில் நீ பதி.32-1 11.5. In Kalit-tokai The following is a verse from Kalit-tokai poem 3, in which there are 29 lines. Kali is a form of Tamiḻ poetic composition that is best suited for dance recitals according to Tolkāppiyar, the author of Tolkāppiyam, who says both Kali format and Paripāṭal form best suited for dance (Naṭaka vaḻakku and Ulakiyal vaḻakku- Naṭya dharmi and Loka dharmi). This information is provided by him in the chapter on Akat-tiṇai. Obviously the whole Kalit-tokai collection of Saṅgam Tamiḻ poems were meant originally for dance concerts. The poem employs Yamaka in the middle where in two lines are repeated three times (lines 11-12; lines 15-16;19-29). In addition another line 13 is repeated in line 18. Such repetition with line break would come under Vikranta Yamakam of Bharata.
தொடங்கல் கண் தோன்றிய முதியவன் முதல் ஆக கலி.2-1
அடங்காதார் மிடல் சாய அமரர் வந்து இரத்தலின் கலி.2-2
மடங்கல் போல் சினஈ மாயம் செய் அவுணரை கலி.2-3
கடந்து அடு முன்பொடு முக்கண்ணான் மூவெயில் உம் கலி.2-4
உடன்ற கால் முகம் போல ஒள் கதிர் தெறுதலின் கலி.2-5
சீறு அரு கணிச்சியோன் சினவலின் அ எயில் கலி.2-6
ஏறு பெற்று உதிர்வன போல் வரை பிளந்து இயங்குநர் கலி.2-7
ஆறு கெட விலங்கிய அழல் அவிர் ஆர் இடை கலி.2-8
மறப்பு அரு காதல் இவள் ஈண்டு ஒழிய கலி.2-9
இறப்ப துணிந்தனிர் கேண்மின் மற்று aiய க கலி.2-10
தொலைவு ஆகி இரந்தோர்க்கு ஒன்று ஈயாமை இழிவு என கலி.2-11
மலை இறந்து செயல் சூழ்ந்த பொருள் பொருள் ஆகும் ஓ கலி.2-12
நிலஈய கற்பினாள் நீ நீப்பின் வாழாதாள் கலி.2-13
முலை ஆகம் பிரியாமை பொருள் ஆயின் அல்லதை கலி.2-14
இல் என இரந்தோர்க்கு ஒன்று ஈயாமை இழிவு என கலி.2-15
கல் இறந்து செயல் சூழ்ந்த பொருள் பொருள் ஆகும் ஓ கலி.2-16
தொல் இயல் வழாஅமை துணை என புணர்ந்தவள் கலி.2-17
புல் ஆகம் பிரியாமை பொருள் ஆயின் அல்லதை கலி.2-18
இடன் இன்றி இரந்தோர்க்கு ஒன்று ஈயாமை இழிவு என கலி.2-19
கடன் இறந்து செயல் சூழ்ந்த பொருள் பொருள் ஆகும் ஓ கலி.2-20
வடமீன் போல் தொழுது ஏத்த வயங்கிய கற்பினாள் கலி.2-21
தட மெல் தோள் பிரியாமை பொருள் ஆயின் அல்லதை கலி.2-22
என இவள் கலி.2-23
புன்கண் கொண்டு இனைய உம் பொருள் வயின் அகறல் கலி.2-24
அன்பு அன்று என்று யான் கூற அன்புற்று கலி.2-25
காழ் வரை நில்லா கடு களிற்று ஒருத்தல் கலி.2-26
யாழ் வரை தங்கியாங்கு தாழ்பு நின் கலி.2-27
தொல் கவின் தொலைதல் அஞ்சி என் கலி.2-28
சொல் வரை தங்கினர் காதலோர் ஏ கலி.2-29
Here we may also mention that Bharata gives only the most important examples and suggests in his own work that for more detailed sub varieties see the works of writers on Kāvya lakṣaṇa. Though he uses only the poems with four lines like Veṇpa in Tamiḻ, his citations of examples are general in nature, is clear from his definition. In some instances the phrases may be half the line but it could be used also for the whole lines So what we find in Cilappatikāram is the repetition of words, phrases, and lines and even syllables that stand for Sabdalamkāra called Yamaka by Bharata.
All these illustrate that Yamaka, use of words repeatedly as a form of alamkara was well known and employed in the Saṅgam age. We can cite many more examples from other compositions but it is just sufficient to indicate their use.