சங்க காலம் என்பது எப்போது? நாணய ஆராய்ச்சியில் முக்கிய கண்டுபிடிப்புகள்

ஜூன் 29, 2010 https://chemozhi.wordpress.com/2010/06/29/%e0%ae%9a%e0%ae%99%e0%af%8d%e0%ae%95-%e0%ae%95%e0%ae%be%e0%ae%b2%e0%ae%ae%e0%af%8d-%e0%ae%8e%e0%ae%a9%e0%af%8d%e0%ae%aa%e0%ae%a4%e0%af%81-%e0%ae%8e%e0%ae%aa%e0%af%8d%e0%ae%aa%e0%af%8b%e0%ae%a4/

சங்க காலம் என்பது எப்போது? :டாக்டர் இரா.கிருஷ்ணமூர்த்தி

கடந்த 1894 ஆம் ஆண்டில், தமிழ் தாத்தா டாக்டர் உ.வே.சாமிநாதய்யர் அவர்கள், சங்க இலக்கியமான  புறநானூற்றைப் பதிப்பித்தார். அந்த நூலில் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் தமிழகத்தை ஆண்ட சேர, சோழ, பாண்டிய மன்னர்களைப்பற்றிய செய்திகள் இருந்தன. பல மன்னர்களின் பெயர்களும் இருப்பதை வரலாற்று ஆசிரியர்கள் அறிந்தனர். ஆனால் அத்தகவல்களை உறுதிப்படுத்த வேறு சான்றுகள் கிடைக்காததால் அகில இந்திய அளவில் வரலாற்று ஆசிரியர்கள் அதிகமாக கண்டுகொள்ளவில்லை.

இந்நூல் வெளியாகி சுமார் நூறு ஆண்டுகளில் சதுர வடிவிலான செப்பு நாணயத்தின் மூலம் ஒரு முடிவு ஏற்பட்டது. 1984 ஆம் ஆண்டு நான் ஆய்விற்காக சில செப்புக்காசுகளை ஒரு மதுரை வணிகரிடம் வாங்கினேன். வாங்கிய காசு ஒன்றில் தமிழ் – பிராமி  எழுத்துமுறையில் “பெருவழுதி’ என்ற பெயர் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது. காசின் முன்புறம் நின்ற நிலையில் குதிரை ஒன்று இருந்தது. இக்காசைச் சங்ககால மன்னர் வெளியிட்டார் என்றும், சங்க இலக்கியத்தில் கூறப்பட்ட பெயர் காசிலும் இருக்கிறது என்பதும் உறுதியானது. இக்காசின் காலம் கி.மு. 3ஆம் நூற்றாண்டு என்று வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் உறுதிப்படுத்தினர். இக்காசின் பின்புறம் கோட்டு வடிவுடைய மீன் சின்னமும் இருந்தது. ஆக பின்புறம், கோட்டு வடிவம் உள்ள காசுகள் அனைத்தும் சங்க காலப் பாண்டியர்கள் வெளியிட்டனர் என்பது உறுதியானது.

Wildass-oranger-horse

சென்ற நூற்றாண்டில் மதுரை மாவட்டம் போடி நாயக்கனூர் பகுதியில் வெள்ளிக்காசுகள் அடங்கிய புதையலை அரசு கைப்பற்றியது. அந்த புதையலில் இருந்த காசுகள் அனைத்தும் கி.மு. 3ஆம் நூற்றாண்டில் நாடு முழுவதும் வழக்கில் இருந்த வெள்ளி முத்திரைக் காசுகளைப் போல் இருந்தன. வரலாற்று அறிஞர் டாக்டர் கேஸாம்பி அவர்கள் இக்காசுகள் அனைத்தும் மவுரிய பேரரசின் இறுதிக்காலத்தில் அவர்கள் வழிவந்தவர்கள் வெளியிட்டிருக்கலாம் என்று எழுதினார். ஆனால் அக்காசுகளின் பின்புறத்தில் கோட்டு வடிவுள்ள மீன் சின்னம் மட்டும்தான் உள்ளது என்பதன் காரணமாக அக்காசுகளை சங்ககால பாண்டியர்கள்தான் வெளியிட்டிருக்க வேண்டும் என்று எழுதினேன். அக்கருத்தை இதுவரை யாரும் மறுக்கவில்லை.

இந்த ஆராய்ச்சி மூலம், சங்க கால இலக்கியங்கள் கி.மு. மூன்று அல்லது இரண்டாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை என்பதும், புறநானூற்றில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள மன்னர்களின் பெயர்கள், கற்பனையானவை அல்ல என்பதும் தெளிவாகிறது.

சங்க கால சேரர் காசுகள் :பாண்டியர்களைப் போல், சங்க கால சேர மன்னர்களும், காசுகள் வெளிட்டுள்ளனர் என்பது கரூர், அமராவதி ஆற்றங்கரையில் கிடைத்த காசுகள் மூலம் தெரியவந்துள்ளது. சங்க கால சேர மன்னர்களின் தலைநகரமாக கரூர் விளங்கியது. கிரேக்க, ரோமானிய மன்னர்களுடன் சேர மன்னர்கள் வர்த்தகத் தொடர்பு வைத்திருந்தனர். தென்னிந்தியாவில் மேற்கு கடற்கரையோரத்தில் அமைந்துள்ள முசிறி துறைமுகம் வழியே, வெளிநாட்டுப் பொருட்களின் ஏற்றுமதி, இறங்குமதி வர்த்தகம் நடைபெற்று வந்துள்ளது.சேர மன்னர்கள் வெளியிட்டுள்ள காசுகளில் ரோமானிய தாக்கம் உள்ள. செப்பு காசுகளை தற்போது பார்ப்போம்.

கொல்லிப்புறை காசு:கொல்லிப்புறை காசில் முன்புறம், ஒரு வீரர், அலங்கரிக்கப்பட்ட தோரண வாயிலில் நிற்கிறார். வலது கையில் கத்தி, நிலத்தில் குத்தியபடி உள்ளது. இடது கையை இடுப்பில் வைத்துள்ளார். அந்தக் கையில், தரையை தொட்டுக் கொண்டிருக்கும் ஒரு கேடயமும் உள்ளது. தொப்பி அணிந்துள்ளார். அவருடைய ஆடை, ரோமானிய உடையை ஒத்துள்ளது. இத்தோரணவாயிலைச் சுற்றி கொல்லிப்புறை என்ற பெயர் தமிழ் –  பிராமி எழுத்தில் பொறிக்கப் பட்டுள்ளது. காசின் பின்புறம், வில், அம்பு மற்றும் பிற சின்னங்கள் உள்ளன.

கொல்லிப்புறைக்காசு

கொல்லிரும்புறை காசு:முந்தையக் காசுகள்  போலவே, கொல்லிரும்புறை காசின் முன்புறம், அலங்கரிக்கப்பட்ட தோரண வாயிலின் முன், ஒரு வீரர் நின்று கொண்டிருக்கிறார். அவர் வலது கையில் ஒரு கத்தி; இடது கையை இடுப்பில் வைத்துள்ளார். ஒரு தொப்பி அணிந்துள்ளார். இவருடைய ஆடை, ரோமானிய உடையை ஒத்துள்ளது.இந்த சின்னத்தைச் சுற்றி தமிழ் – பிராமியில், “கொல்லிரும்புறை’ என்ற பெயர், இடது புறத்திலிருந்து வலது புறத்தை நோக்கி, வளைந்து எழுதப்பட்டுள்ளது. காசின் பின்புறம், ஒரு வில்லும், அம்பும், மற்ற சின்னங்களுடன் காணப்படுகிறது.இந்த இரு காசுகளின் முன்புறமும் நின்றிருக்கும் வீரர் சின்னங்கள், மன்னர் அகஸ்டஸ் மற்றும் அவருக்குப் பிந்தைய மன்னர்கள் வெளியிட்ட காசுகளில் காணப்படும் சின்னங்களை ஒத்துள்ளன.

அகஸ்டஸ் காசு 27-128

கி.மு. 27 முதல் கி.பி. 128 வரை ஆண்ட ரோமானிய பேரரசர்கள் அகஸ்டஸ், டைபீரியஸ், நீரோ மற்றும் ஹத்ரியன் ஆகியவர்கள் வெளியிட்ட காசுகளின் பின்புறம், இரண்டு அல்லது நான்கு தூண்கள் கொண்ட தோரண வாயிலில் ஓர் உருவம் நிற்பது போன்ற சின்னம் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த காசுகள் பெரும்பாலானவற்றில், அந்த உருவம் பேரரசரின் உருவமாக கருதப்படுகிறது.

இந்த காசுகளில் உள்ள சின்னங்களைப் போலவே, கொல்லிப்புறை மற்றும் கொல்லிரும்புறை ஆகிய சேர மன்னர்கள், தாங்கள் வெளியிட்ட காசுகளில் உருவங்கைள பதித்திருக்கின்றனர். இரண்டு தூண்கள் சின்னம் கொண்ட காசுகளை அகஸ்டஸ் பேரரசர் வெளியிட்டுள்ளார். சேர மன்னர்கள் வெளியிட்ட காசுகளிலும், இரண்டு தூண்கள்தான் உள்ளன. எனவே, இந்த இரு மன்னர்கள் வெளியிட்ட காசுகள் கி.பி. முதலாம் நூற்றாண்டை சேர்ந்தவை என நான் கருதுகிறேன்.

மாக்கோதை மற்றும் குட்டுவன் கோதை காசுகள்:சங்க கால சேரர்கள், வெள்ளி காசுகளும் வெளியிட்டுள்ளனர். தமிழ் – பிராமி எழுத்தில், மாக்கோதை என்று எழுதப்பட்ட காசு ஒன்றை நான் கண்டுபிடித்துள்ளேன். தலையில், ரோமானிய தலைக்கவசத்தை மன்னர் அணிந்து இருக்கலாம் என கருதுகிறேன். காசின் பின்புறம், எந்த சின்னமும் பொறிக்கப்படாமல், வெற்றாக உள்ளது.

மாக்கோதை - முன்புறம்

என்னிடம் உள்ள மாக்கோதை காசுகளில் ஒன்று, வித்தியாசமாக இருப்பதை உணர்ந்தேன். இந்தக்காசு, அது வெளிவந்த காலம் மற்றும் உலோகம் குறித்து சில தகவல்களை தந்தது. அந்தக் காசின் முன்புறம், மன்னர் கழுத்தின் கீழ் நான்கு சிறிய ஆங்கில எழுத்துக்கள் இருந்தன. ரோமானி காசுகளில் காணப்படும் எழுத்துக்களின் சிதைந்த வடிவமாக அவை தோன்றின. காசின் பின்புறம், இரண்டு உருவங்கள் நிற்பது போன்ற வரைவுகள் காணப்பட்டன.

கவனமாக ஆராய்ந்தபோது, அவை ஏற்கனவே, அகஸ்டஸ் வெளியிட்ட வெள்ளி காசை உருக்கி, அக்காசின் மேல் மறு அச்சு பதிந்து மாக்கோதையின் காசை உருவாக்கினர் என்பதை உணர்ந்தேன். பேரரசர் அகஸ்டஸ் வெளியிட்ட வெள்ளிக் காசின் முன்புறத்தில் அகஸ்டஸின் உருவமும், பின்புறம், அவருடைய பேரன்கள் கையஸ் மற்றும் லூசியஸ் ஆகியோர் நிற்பது போலவும் பொறிக்கப்பட்ட வெள்ளி காசை பயன்படுத்தியதால் மாக்கோதை காசுகள் உருவாகின என்பதை உணர்ந்தேன். இதுகுறித்து 1998ல், தென்னிந்திய நாணயங்கள் குறித்த ஆண்டுவிழா மலரில் கட்டுரை வெளிவந்துள்ளது.

அகஸ்டஸ் காசு

அகஸ்டஸ் வெள்ளிக் காசில் சூடு ஏற்றி, காசின் விளிம்புப் பகுதிகளை வெட்டி விட்டு சூடேற்றிய காசை பிடிப்புள்ள அச்சின் மேற்பகுதியில் வைத்து, அக்காசின்மேல் மாக்கோதை காசின் அச்சைப் பொருத்தி பலமாக அடிக்கும்போது அந்த மாக்கோதை அச்சின் சின்னம் அகஸ்டஸ் வெள்ளிக் காசில் பதிவாகிறது. பொதுவாக, அதிக சூட்டில் ஒரு காசை மறு அச்சு செய்யும்போது, முந்தைய சின்னங்கள் முற்றிலும் அழிந்து, புதிய சின்னமே ஏறும். காசை போதுமான அளவு சூடேற்றாமல் அச்சிட்டால், பழைய சின்னங்கள் சில, அப்படியே தங்கிவிடும்.

மாக்கோதை

மேற்கண்ட காசு, சரியாக சூடேற்றப்படாத காசாக, புது சின்னங்களுடன், பழைய சின்னங்களும் சேர்ந்து காணப்படுகிறது. அகஸ்டஸ் காசின் மீது மறு அச்சிற்காக பயன்படுத்தப்பட்ட இரண்டு அச்சுகளில் ஒன்று மாக்கோதை தலையுடைய அச்சு முன்புறமும், மற்றொன்று வெற்றாக பின்புறமும் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது.

இந்தியாவில் ரோமானிய மன்னர்கள் வெளியிட்ட காசுகளுக்கு அதிக கிராக்கி இருந்தது. அதுவும், அகஸ்டஸ் மற்றும் டைபீரியஸ் காசுகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டது. இதன் மூலம், கி.மு. 2ம் ஆண்டு முதல் கி.பி. 4ம் ஆண்டுக்கு இடைப்பட்ட காலத்தில், சேர மன்னர் மாக்கோதை நாணயம் வெளியிட்டுள்ளார் என்று தெரிகிறது. அதேபோல், குட்டுவன் கோதையும் காசு வெளியிட்டுள்ளார். இதிலும் ரோமானிய தாக்கம் தெரிகிறது. இந்த காசு கி.பி.100 முதல் 200 ஆண்டுகளுக்கு இடைப்பட்ட காலத்தில் வெளியிட்டிருக்கலாம் என்று தெரிய வருகிறது. இவை தவிர, அதியமானின் மோதிரம் ஒன்றை, கரூரிலிருந்து நான் வாங்கினேன். அந்த மோதிரத்தில், தமிழ் பிராமியில் ஐந்து எழுத்துக்கள் உள்ளன. மோதிரத்தில் இருக்கும் அந்த பெயரை அதியமான் என்று காலம் சென்ற தொல் எழுத்தறிஞர் கே.ஜி.கிருஷ்ணன் அவர்கள் படித்துரைத்திருக்கிறார். இந்த மோதிரம் கி.மு. முதல் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்ததாகத் தெரிகிறது.

மோதிரத்தில் பிரம்மி எழுத்துகள்

மேலே குறிப்பிட்ட காசுகள் மற்றும் மோதிரத்தின் வாயிலாக, சங்க கால இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள மன்னர்கள் கற்பனைப் பாத்திரங்கள் அல்ல என்பது தெளிவாகிறது.

ரோமானிய காசுகளின் காலம் தெளிவாக தெரிந்ததால், அதை ஒத்துள்ள சேர காசுகளும் அக்காலத்தைச் சார்ந்தவையே என்பதும் தெளிவாகிறது.சங்க கால சேர நாணயங்களில் உள்ள சில இலச்சினைகளை வைத்தும் ரோமானிய பேரரசர் ஆகஸ்டஸ் வெளியிட்ட சில நாணயங்களின் பின்புறம் காணப்படும் சில இலச்சினைகளை ஒப்பிட்டும் சங்க காலத்தை கணித்தும், தினமலர் ஆசிரியர் டாக்டர் இரா.கிருஷ்ணமூர்த்தி, கோவையில் நடந்த உலகத்தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாட்டில் 26.6.2010 அன்று படித்த கட்டுரையின் தமிழாக்கம்.

Etymology[edit]

The term Chera - and its variant form "Keralaputas" - stands for the ruling lineage and the country associated with them.^[12]

The etymology of "Chera" is still a matter of considerable speculation among historians. One approach proposes that the word is derived from Cheral, a corruption of Charal meaning "declivity of a mountain" in Tamil, suggesting a connection with the mountainous geography of Kerala.^[24] Another theory argues that the "Cheralam" is derived from "cher" (sand) and "alam" (region), literally meaning, "the slushy land".^[24] Apart from the speculations mentioned, a number of other theories do appear in historical studies.^[25][24]

In ancient non-Tamil sources, the Cheras are referred to by various names. The Cheras are referred as Kedalaputo (Sanskrit: "Kerala Putra") in the Emperor Ashoka's Pali edicts (3rd century BCE).^[26] While Pliny the Elder and Claudius Ptolemy refer to the Cheras as Kaelobotros and Kerobottros respectively, the Graeco-Roman trade map Periplus Maris Erythraei refers to the Cheras as Keprobotras. All these Graeco-Roman names are evidently corruptions of "Kedala Puto/Kerala Putra" probably received through relations with northern India.^[14][27]

The term Cheralamdivu or Cheran Tivu and its cognates, meaning the "island of the Chera kings", is a Classical Tamil name of Sri Lanka that takes root from the term "Chera".^[28]

Cheras of ancient south India[edit]

 

Ancient Silk Road map showing the then trade routes. The spice trade was mainly along the water routes (blue).

 

Names, routes and locations of the Periplus of the Erythraean Sea (1st century CE)

Recent studies on ancient south Indian history suggest that the three major rulers – the Pandya, the Chera and the Chola – based originally in Madurai in Tamil Nadu, Vanchi, present day Karur, in Tamilnadu and Uraiyur(Tiruchirappalli) in Tamil Nadu, respectively. They had established outlets on the Indian Ocean namely Korkai, Muchiri (Muziris), and Kaveripattinam respectively.^[2] Territory of the Chera chiefdom of the early historical period (pre-Pallava^[10]) consisted of the present day northern-central Kerala and Kongu region western Tamil Nadu.^[12] The rest of kerala was under Ay dynasty (southern tip of Kerala) and Mushika dyansty (northern tip of Kerala).The political structure of the chiefdom was based on communal holding of resources and kinship-based production. The authority was determined by "the range of redistributive social relationships sustained through predatory accumulation of resources".^[2] There was more than one branch of the Chera family ruling at the same time and contenting for leadership (one in central Kerala and the other one in western Tamil Nadu).^[29]

The Cheras are referred to as Kedalaputo (Sanskrit: "Kerala Putra") in the Emperor Ashoka's Pali edicts (3rd century BCE, Rock Edicts II and XII).^[26] The earliest Graeco-Roman accounts referring to the Cheras are by Pliny the Elder in the 1st century CE, in the Periplus of the 1st century CE, and by Claudius Ptolemy in the 2nd century CE.^[30][11]

There are also brief references in the present forms of the works by author and commentator Katyayana (c. 3rd - 4th century BCE), author and philosopher Patanjali (c. 5th century BCE) and Maurya statesman and philosopher Kautilya (Chanakya) (c. 3rd - 4th century BCE) [though Sanskrit grammarian Panini (c. 6th - 5th century BCE) does not mention either the people or the land].^[31]

Archaeological discoveries[edit]

 

Brahmi inscription from Pugalur, near Karur

 

A Chera coin with legend "Makkotai"

 

A Chera coin with legend "Kuttuvan Kotai"

Archaeology has found epigraphic and numismatic evidence of the Early Cheras.^[32][11] Two almost identical inscriptions discovered from Pugalur (near Karur) dated to c. 1st - 2nd century CE, describe three generations of Chera rulers of the Irumporai lineage. They record the construction of a rock shelter for Jains on the occasion of the investiture of Ilam Kadungo, son of Perum Kadungo, and the grandson of Ko Athan Cheral Irumporai.^[11]

A short Brahmi inscription, containing the word Chera ("Kadummi Pudha Chera") was found at Edakkal in the Western Ghats.^[33]

Recent archaeological discoveries increasingly confirm Karur as a political, economic and cultural centre of ancient south India. Excavations at Karur yielded huge quantities of copper coins with Chera symbols such as the bow and arrow, Roman amphorae and Roman coins. An ancient route, from the harbours in Kerala (such as Muchiri or Thondi) through the Palghat Gap to Karur in interior Tamil Nadu can be traced with the help of archaeological evidence.^[34] Historians are yet to precisely locate Muziris, known in Tamil as "Muchiri", a base of the Chera rulers. Archaeological excavations at Pattanam (near Cochin) suggest a strong case of identification with the location.^[2] Roman coins have over a period of time been discovered in large numbers from central Kerala and the Coimbatore-Karur region (from locations such as Kottayam-Kannur, Valluvally, Iyyal, Vellalur and Kattankanni).^[35][34]

Chera coinage[edit]

A number of coins, assumed to be of the Cheras, mostly found in the Amaravati riverbed in Tamil Nadu, are a major source of early Chera historiography.^[35] This includes a number of punch marked coins discovered from Amaravati riverbed. The square coins of copper and its alloys or silver have also been discovered. Most of these early square coins show a bow and arrow, the traditional emblem of the Cheras on the obverse, with or without any legend. Silver-punch marked coins, an imitation of the Maurya coins, and with a Chera bow on the reverse, have been reported. Hundreds of copper coins, attributed to the Cheras, have been discovered from Pattanam in central Kerala.^[13][36] Bronze dies for minting punch marked coins were discovered from a riverbed in Karur.^[13]

Other discoveries include a coin with a portrait and the Brahmi legend "Mak-kotai" above it and another one with a portrait and the legend "Kuttuvan Kotai" above it. Both impure silver coins are tentatively dated to c. 1st century CE or a little later. The reverse side of both coins are blank.^[35] The impure silver coins bearing Brahmi legends "Kollippurai", "Kollipporai",^[13] "Kol-Irumporai" and "Sa Irumporai"^[13] were also discovered from Karur. The portrait coins are generally considered as imitation of Roman coins.^[13] All legends, assumed to be the names of the Chera rulers, were in Tamil-Brahmi characters on the obverse. Reverse often contained the bow and arrow symbol.^[13] An alliance between the Cholas is evident from a joint coin bearing the Chola tiger on the obverse and the Chera bow and arrow on the reverse. Lakshmi-type coins of possible Sri Lankan origin have also been discovered from Karur.^[13]

The macro analysis of the Mak-kotai coin shows close similarities with the contemporary Roman silver coin. A silver coin with the portrait of a person wearing a Roman-type bristled-crown helmet was also discovered from Amaravati riverbed in Karur. Reverse side of the coin depicts a bow and arrow, the traditional symbol of the Chera family.^[35]

Cheras from early Tamil texts[edit]

A large body of Tamil works collectively known as the Sangam (Academy) texts (c. 2nd century BCE- 3rd century CE) describes a number of Chera, Pandya and Chola rulers.^[37][38] Among them, the most important sources for the Cheras are the Pathitrupattu, the Akananuru, and the Purananuru.^[31] The Pathitrupattu, the fourth book in the Ettuthokai anthology, mentions a number of rulers and heirs-apparent of the Chera family.^[5] Each ruler is praised in ten songs sung by a court poet.^[37] However, the book is not worked into connected history and settled chronology so far.^[39]

A method known as Gajabahu-Chenguttuvan synchronism, is used by some historians to date the events described in the early Tamil texts to c. 1st - 2nd century CE.^[39] Despite its dependency on numerous conjectures, the method is considered as the sheet anchor for the purpose of dating the events in the early Tamil texts.^[40][41][42] Ilango Adigal author of the legendary Tamil epic poem Chilapathikaram describes Chenguttuvan as his elder brother. He also mentions Chenguttuvan's decision to propitiate a temple (virakkallu) for the goddess Pattini (Kannaki) at Vanchi.^[43] A certain king called Gajabahu, often identified with Gajabahu, king of Sri Lanka (2nd century CE), was present at the Pattini festival at Vanchi.^[44][45] In this context, Chenguttuvan can be dated to either the first or last quarter of the 2nd century CE.^[6]

Uthiyan Cheral Athan is generally considered as the earliest known ruler of the Chera family from the Sangam texts (and the possible hero of the lost first decad of Pathitrupattu). Uthiyan Cheral was also known as "Vanavaramban" (Purananuru). His headquarters were at Kuzhumur near Kuttanad(Akananuru).^[46] He is described as the Chera ruler who prepared food ("the Perum Chotru") for Pandavas and the Kauravas at the Kurukshetra War (Purananuru and Akananuru).^[46] He Married Nallini, daughter of Veliyan Venman, and was the father of Imayavaramban Nedum Cheralathan (Pathitrupattu (II)).^[46]

Uthiyan Cheral Athan is probably identical with the Perum Cheral Athan who fought against the Chola Karikala at the battle of Venni. In the battle of Venni, the Chera was wounded on the back by the Chola ruler Karikala. Unable to bear the disgrace, the Chera committed suicide by slow starvation.^[46]

Cheras in the medieval period[edit]

 

An approximate extend of Kalabhra supremacy in southern India.

After the end of the early historical period in south India, c. 3rd-5th century CE, there seems to be a period where the Chera family's political prestige and influence declined considerably.^[15] Little is known for certain about the Cheras during this period.^[64]

Cheras of Kongu country (Karur) initially appear as the rulers of western Tamil Nadu and central Kerala.^[17][17] There was a domination of present-day Kerala regions of the ancient Chera country by the Kongu Cheras/Keralas (probably via some form of viceregal rule).^[17] The family claimed that they were descended from the Cheras who flourished in pre-Pallava (early historic) south India.^[17]

• An inscription of Kadamba king Vishnu Varma, dated 5th or 6th century, can be found at Edakkal cave in Wayanad.^[65][66] An early historic Chera graffiti containing the phrase "Kadummi Putra Chera" was also discovered from the cave.^[33]
• Tradition tells that the Kalabhra (Kalvar^[6]) rulers kept the Chera, Chola and Pandya rulers in their confinement.^[64]
• The earliest Chalukya king to claim overlorship over Chera/Kerala is Kirttivarman I (fl. 566 - 598 AD) (this claim is generally considered as a "boastfull exaggeration" by historians). A later grant (695 AD) of king Vinayaditya II Satyasraya, with reference to the vassalage of the Kerala country, is now reckoned as a more dependable record.^[66] Several Chalukya records of the 7th and 8th centuries speak of the conquest and vassalage of the Kerala country.^[66]
• A number of Pallava records also mention the vassalage of the Kerala country.^[66]
• Rashtrakuta inscriptions mention "an alliance of Dravida kings including Kerala, Pandya, Chola and Pallava who were defeated" (E. I., XVIII). The Keralas mentioned there might be the Kongu Cheras who had already submitted to the Pandyas (and not Chera Perumals of Kerala).^[67]

Pandya conquests in Chera country[edit]

 

Chera Perumal Kingdom with the Chola Empire on the east.

There are clear attestations of repeated Pandya conquests of the Kerala or Chera country in the 7th and 8th centuries AD.^[66]

• Pandya king Sendan/Jayantan (fl. 645 – 70 AD) was known as the Vanavan, an ancient name for the Chera king.^[66] Arikesari Maravarman (670 – 710 AD), another Pandya ruler, probably defeated the Keralas/Cheras on several occasions.^[66][19] His successor Ko Chadayan Ranadhira also made gains against the Cheras.^[68]
• The so-called "renewal of the capital city of Vanchi ([Karur]) along with Kudal (Madurai) and Kozhi (Uraiyur)", described in the Madras Museum Plates of the Pandya king Rajasimha I (730 – 65 AD), may suggest a Pandya occupation of the Kongu Chera capital Karur.^[67]
• It is known that when Pandya king Jatila Parantaka (765 – 815 AD) went to war against the Adigaman of Tagadur (Dharmapuri), the Keralas and the Pallavas went to the aid of the latter though "the Pandyas drove them back to the quarters from which they had emerged" (Madras Museum Plates).^[69] Perhaps the Chera branch from present-day Kerala had crossed the Ghat Mountains to offer support to the Adigaman and after defeat they were pursued up to the Palghat Gap by the Pandya forces.^[69]

 

Cheras of central Kerala

• Present-day central Kerala probably detached from Kongu Chera/Kerala kingdom (around 8th-9th century AD) to form the Chera/Perumal kingdom.^[17]
• The Pandyas are known to have made a defensive alliance with the Cheras of Kongu country (who were under their influence) in this period.^[68] Pandya king Parantaka Vira Narayana (c. 880 – 900 AD) is known to have married a Kerala (Kongu Chera) princess "Vanavan Maha Devi".^[70] The son of this alliance, Rajasimha, described as a member of Chandra-Aditya Kula (Sinnamanur copper plates), was "destroyed by the Chola king Parantaka".^[70] It was initially assumed by K. A. N. Sastri and E. P. N. K. Pillai that the Vira Narayana had married a Chera Perumal princess of Kerala.^[70]

Chola conquests of Chera country[edit]

• The Kongu country was conquered by the Cholas (either by Srikantha or Aditya I Chola) in the last years of the 9th century AD (this campaign probably involved battles between Aditya I and Parantaka Vira Narayana). The Pandyas were eventually defeated in the "great battle" of Sripurambiyam (c. 885).^[71]
• The Pandyas were defeated by Chola king Parantaka in 910 AD (the fate of the Kongu Chera country, then ruled by Kongu Cheras, upon the fall of Madurai is not known).^[72] Pandya king Rajasimha II, who was defeated by Parantaka Chola, is known to have found asylum in Kerala or Chera country (c. 920 AD).^[72] Chola king Sundara (c. 956 – c. 973 AD) had a Chera or Kerala princess among his queens.^[73]
• Kongu Chera country (and the Chera Perumal kingdom) was subsequently conquered by the Cholas.^[19]
  • Amara Bhujanga Deva, one of the princes defeated by Chola king Rajaraja (Tiruvalangadu Grant), was probably a Pandya or a Kongu Chera prince.^[74]
  • Chola king Rajadhiraja is known for defeating certain Vira Kerala, one of the so-called "thennavar muvar", and trampling him to death by his war elephant.^[75] This royal was probably a Kongu-Chera of Chandra-Aditya Kula or a Pandya prince (son of a Pandya and a Kongu Chera princess).^[76] Vira Kerala was previously considered as a Chera Perumal king (K. A. N. Sastri and E. P. N. K. Pillai).^[77]

Chera Perumals of Kerala[edit]

 

Depiction of Cherman Perumal Nayanar - Brihadisvara Temple, Thanjavur

While the Pallava and Pandya rulers in Tamil Nadu emerged into established kingship by c. 5th - 6th centuries CE, the formation of the monarchical polity in Kerala took place not before c. 9th century CE. The Chera Perumals are known to have ruled what is now Kerala between c. 9th and 12th century CE.^[4] Scholars tend to identify Alvar saint Kulasekhara and Nayanar saint Cherman Perumal (literally "the Chera king") with some of the earliest Perumals.^[78]

The exact nature of the relation between the Cheras of Kongu and the Chera Perumals remains obscure.^[64] The Nambutiris asked for a regent of the Chera king from Karur in Coimbatore and were granted the prime minister hailing from Pundurai. Hence the Zamorin holds the title 'Punthurakkon' (King from Punthura).^[18]After this, the Malabar and Kerala parts became autonomous of Karur. The Perumal kingdom derived most of its wealth from maritime trade relations (the spice trade) with the Middle East.^[79] The port of Kollam, in the kingdom, was a major point in overseas India trade to the West and the East Asia.^[80] Political units known as "nadus", controlled by powerful hereditary chiefs or by households, occupied central importance in the structuring of the Chera Perumal state. The rulers of the nadus usually acted with the help of a Nair military retinue. The prominent nadus continued to exist even after the end of the Chera rule during the beginning of the 12th century.^[81] Nambudiri-Brahmin settlements of agriculturally rich areas (fertile wet land) were another major source of support to the kingdom.^[82]

"A naval campaign led to the conquest of the Maldive Islands, the Malabar Coast, and northern Sri Lanka, all of which were essential to the Chola control over trade with Southeast Asia and with Arabia and eastern Africa. These were the transit areas, ports of call for the Arab traders and ships to Southeast Asia and China, which were the source of the valuable spices sold at a high profit to Europe."

— Romila Thapar, Encyclopædia Britannica

The Chera Perumal kingdom had alternating friendly or hostile relations with the Cholas and the Pandyas.^[83] The kingdom was attacked, and eventually forced into submission, by the Cholas in the early 11th century AD (in order to break the monpoly of trade with the Middle East).^[83][84] When the Perumal kingdom was eventually dissolved in the 12th century most of its autonomous chiefdoms became independent.^[81]

Government[edit]

The extent and nature of state formation of the Chera kingdoms, from the ancient period to early modern period, cannot be interpreted either in a linear or in a monochromatic way. Each ruling family had its own political prestige and influence in southern India over their life spans.^[14][85]

The extent of political formation in pre-Pallava^[10] south India (before c. third century CE^[2]) was a matter of considerable debate among historians.^[5] Although earlier scholars visualised early historic south Indian polities as full-fledged kingdoms, some of the recent studies rule out the possibility of state formation.^[4][2][86] According to historian Rajan Gurukkal, ancient south India was a combination of several "unevenly evolved and kinship based redistributive economies of chiefdoms". These polities were structured by the dominance of "agro-pastoral means of subsistence and predatory politics".^[2] Kesavan Veluthat, another prominent historian of south India, uses the term "chief" and "chiefdom" for the Chera ruler and Chera polity of early historic south India respectively.^[12]

Reaching conclusions based on the early Tamil poems and archaeological evidences is another topic of disagreement.^[87][88] It is assumed that the institution of sabha in south Indian villages, for local administration, was first surfaced during the early historic period.^[6]

Economy[edit]

The early Chera economy can be described as a predominantly "pastoral-cum-agrarian" based system. The emphasis on agriculture increased with time, and provided the base for larger economic change.^[6] The early historic south India (c. second century BCE-c. third century CE^[2]) can be described as a "semi-tribal political economy". In a 2013 paper, historian Rajan Gurukkal describes ancient south India as a collection of "unevenly evolved and kinship-based redistributive economies."^[2]

  References[edit]

^ Paniker, K. Ayyappa (1997). Medieval Indian Literature: Surveys and selections. Sakitya Akademi. p. 299. ISBN 8126003650.

^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Gurukkal 2015, pp. 26–27.

^ "Cera dynasty | India | Britannica". www.britannica.com. Retrieved 7 May 2022.

^ Jump up to:a b c d Karashima 2014, pp. 143–145.

^ Jump up to:a b c d e f g h i Zvelebil 1973, pp. 52–53.

^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l Thapar 2018.

^ Jump up to:a b Edward Balfour 1871, p. 584.

^ Subramanian, T. S (28 January 2007). "Roman connection in Tamil Nadu". The Hindu. Archived from the original on 19 September 2013. Retrieved 28 October 2011.

^ KA Nilakanta Sastri

^ Jump up to:a b c Gurukkal 2002, pp. 138–150.

^ Jump up to:a b c d Pletcher 2018.

^ Jump up to:a b c d Veluthat 2018, pp. 13–31.

^ Jump up to:a b c d e f g h i Majumdar 2016.

^ Jump up to:a b c Narayanan 2013.

^ Jump up to:a b c d Menon 2007, p. 118.

^ Narayanan 2013, pp. 89–90, 92–93.

^ Jump up to:a b c d e f Narayanan 2013, pp. 89-90 and 92-93.

^ Jump up to:a b Thurston, Edgar (1909). Castes And Tribes Of Southern India Vol.5 (m-p).

^ Jump up to:a b c Narayanan 2013, pp. 80–81.

^ Thapar 2004, p. 368.

^ Jump up to:a b c d Logan, William (2010). Malabar Manual (Volume-I). New Delhi: Asian Educational Services. pp. 631–666. ISBN 9788120604476.

^ Jump up to:a b c C.A., Innes (1908). Madras District Gazetteers: Malabar and Anjengo. Government Press, Madras. p. 373. Retrieved 30 September 2020.

^ Menon 2007, p. 81.

^ Jump up to:a b c Menon 2007, p. 21: Citing K. Achyutha Menon, Ancient Kerala: Studies in Its History and Culture, pp. 7

^ Menon 2011, p. 15: According to Menon, this etymology of "added" or "reclaimed" land also complements the Parashurama myth about the formation of Kerala. In it, Parashurama, one of the avatars of Vishnu, flung his axe across the sea from Gokarnam towards Kanyakumari (or vice versa) and the water receded up to the spot where it landed, thus creating Kerala.

^ Jump up to:a b Keay 2001.

^ Jump up to:a b Caldwell 1998, p. 92.

^ Ramachandran 1991, p. 34: "Sri Lanka was known as "Cerantivu" (island of the Cera kings) in those days. The seal has two lines. The line above contains three signs in Indus script and the line below contains three alphabets in the ancient Tamil script known as Tamil"

^ Jump up to:a b c d e f g Karashima 2014, pp. 50–51.

^ Menon 2007, p. 33.

^ Jump up to:a b Menon 2007, pp. 26–29.

^ Champakalakshmi 2003.

^ Jump up to:a b The Hindu 2012

^ Jump up to:a b Frontline 2012

^ Jump up to:a b c d The Hindu 2007

^ The Hindu 2004

^ Jump up to:a b Zvelebil 1992, p. 12.

^ Sastri 1955, p. 105.

^ Jump up to:a b Kanakasabhai 1997.

^ Zvelebil 1973, pp. 37–39: The opinion that the Gajabahu Synchronism is an expression of genuine historical tradition is accepted by most scholars today.

^ Pillai 1956: "We may be reasonably certain that chronological conclusion reached above is historically sound"

^ Zvelebil 1973, p. 38.

^ Tikkanen 2018.

^ Jump up to:a b c Menon 2007, p. 70.

^ Jump up to:a b c Menon 1967.

^ Jump up to:a b c d e Aiyar 1937, pp. 05–10.

^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o p q Aiyar 1937, pp. 01–05.

^ Jump up to:a b c d e f Aiyar 1937, pp. 10–13.

^ Jump up to:a b c d Menon 2007, pp. 67–68.

^ Jump up to:a b Aiyar 1937, pp. 36–38.

^ Jump up to:a b c d Aiyar 1937, pp. 15–17.

^ Jump up to:a b Aiyar 1937, pp. 17–21.

^ Jump up to:a b c d e Aiyar 1937, pp. 52–53.

^ Jump up to:a b Aiyar 1937, pp. 21–23.

^ Jump up to:a b c d Aiyar 1937, pp. 27–32.

^ Jump up to:a b c Aiyar 1937, pp. 38–40.

^ Aiyar 1937, pp. 38–41.

^ Jump up to:a b Aiyar 1937, pp. 41–43.

^ Menon 2007, p. 71.

^ Jump up to:a b Aiyar 1937, pp. 44–45.

^ Aiyar 1937, pp. 34–36.

^ Jump up to:a b Menon 2007, p. 72.

^ Aiyar 1937, pp. 60–61.

^ Jump up to:a b c Narayanan 2013, pp. 80–81 and 88–93.

^ Fawcett 1901, pp. 409–421.

^ Jump up to:a b c d e f g Narayanan 2013, pp. 90-91 and 103-04.

^ Jump up to:a b Narayanan 2013, pp. 93–95.

^ Jump up to:a b Dalziel 2016.

^ Jump up to:a b Narayanan 2013, pp. 93-95 and 107.

^ Jump up to:a b c Narayanan 2013, pp. 95-96 and 108.

^ Narayanan 2013, pp. 97.

^ Jump up to:a b Narayanan 2013, pp. 98-99 and 111.

^ Narayanan 2013, pp. 100–01.

^ Narayanan 2013, pp. 116-117 and 136.

^ Narayanan 2013, pp. 121–122.

^ Narayanan 2013, pp. 304-05 and 322-23.

^ Narayanan 2013, pp. 84–85.

^ Karashima 2014, pp. 143–44.

^ Thapar 2004, pp. 331-32 and 364-65.

^ Thapar 2004, pp. 382–83.

^ Jump up to:a b Ganesh 2009, pp. 3–21.

^ Thapar 2004, pp. 331-32 and 379-80.

^ Jump up to:a b Thapar 2004, pp. 364–65.

^ Karashima 2014, pp. 143–144.

^ Menon 2007, p. 75.

^ Jump up to:a b Menon 2007, p. 77.

^ Menon 2007, p. 67.

^ Menon 2007, pp. 75–76.

^ Subbarayalu 2015, pp. 21–26.

^ The Hindu 2014

^ The Hindu 2009

^ Kulke & Rothermund 2004, pp. 105–.

^ McLaughlin 2010.

^ Ward, Gerald W. R. (2008). The Grove Encyclopedia of Materials and Techniques in Art. Oxford: Oxford University Press. p. 380. ISBN 978-0-19531-391-8.

^ Srinivasan, Sharada (15 November 1994). "Wootz crucible steel: a newly discovered production site in South India". Papers from the Institute of Archaeology. 5: 49–59. doi:10.5334/pia.60.

^ Coghlan, Herbert Henery (1977). Notes on prehistoric and early iron in the Old World (2nd ed.). Pitt Rivers Museum. pp. 99–100.

^ Sasisekharan, B. (1999). "Technology of Iron and Steel in Kodumanal" (PDF). Indian Journal of History of Science. 34 (4). Archived from the original (PDF) on 24 July 2015.

^ Jump up to:a b Davidson, Hilda Roderick Ellis (1998). The Sword in Anglo-Saxon England: Its Archaeology and Literature. Boydell & Brewer Ltd. p. 20. ISBN 978-0-85115-716-0.

^ Burton, Sir Richard Francis (1884). The Book of the Sword. London: Chatto & Windus. p. 111.

^ Needham, Joseph (1 April 1971). Science and Civilisation in China: Volume 4, Physics and Physical Technology. Cambridge University Press. p. 282. ISBN 978-0-52107-060-7.

^ Manning, Charlotte Speir. Ancient and Medieval India. Vol. 2. p. 365. ISBN 978-0-543-92943-3.

^ Hobbies (April 1963) Vol. 68, No.5, p.45, Chicago: Lightner Publishing Company.

^ Mahathevan, Iravatham (24 June 2010). "An epigraphic perspective on the antiquity of Tamil". The Hindu. The Hindu Group. Retrieved 31 October 2010.

^ Ragupathy, P. (28 June 2010). "Tissamaharama potsherd evidences ordinary early Tamils among population". Tamilnet. Retrieved 31 October 2010.

^ "Dinithi" (PDF). Sri Lanka Archaeology. 1 (4). February 2012.[permanent dead link]

^ Jump up to:a b c Menon 2007, p. 83.

^ Menon 2007, p. 89.

^ Slapak 2003, p. 78.

^ P. Gregorios and R. G. Roberson 2008, p. 285.

^ Menon 2007, p. 78.

^ Menon 2007, pp. 79–80.