தமிழர் சமயம்

Members Login
Username 
 
Password 
    Remember Me  
Post Info TOPIC: 2. SAṄGAM AGE


Guru

Status: Offline
Posts: 898
Date:
2. SAṄGAM AGE
Permalink  
 


2. SAṄGAM AGE

2.1. Puṟanāṉūṟu -Vedic Tradition in the first song of Saṅgam poem

Among the Saṅgam anthology of poems, the Puṟanāṉūṟu collection is considered by all researchers as genuine without any interpolation. The prayer song at the beginning ascribed to Perumdēvanār, who sang Mahābhārata in Tamiḻ, is considered to be later by some scholars. Leaving out the first prayer song we may take a few other songs.

The song that appears as no. 2 in the Puṟam anthology is in praise of a Cēra king, Perumchoṟṟu Udiyaṉ-Cēral-Ādaṉ, sung by the poet Murañjiyūr Muḍināgarāyar1. It is known from the study of Saṅgam Cēras, this king Udiyaṉ Cēral is the earliest and this song appears as the first song in the Puṟanāṉūṟu anthology. Secondly, the poet Murañjiyūr Muḍināgarāyar is said to belong to the middle Saṅgam age, which is earlier than all the third Saṅgam age. Dr. U.V. Swaminatha Ayyar has shown from a palm leaf manuscript that Muḍināgarāyar is the earliest known among the Tamiḻ poets, thus far. It is evident that this Saṅgam poem is the earliest poem among the Saṅgam collection. Certainly, the information contained in this poem provides earliest data about the Tamiḻ society. We may analyze this poem first among the Saṅgam poems.

The poem needs to be studied in four parts. The first part deals with the personal qualities of the Cēra king. It states that this king had the qualities of the five great basic elements, namely, the earth, water, air, fire, and ether. Each one of these elements represented one quality. The earth personifies forbearance; the wind represents a devastating force (in destroying enemies); the fire represents unbearable heat (anger against wrong doers); and finally, water represents a cool nature (toward those who submitted to his orders). The king imbibed these qualities of the five elements pañca-mahā-bhūtas which are detailed in the Dharma Śāstra of Manu (chapter 7 verses 4 and 5).

So, the quality of the pañca-bhūtas constituting the qualities of kings is a part of Vedic Dharma Śāstra.

The king who bathed in two seats on the same day and whose boundaries extended from east to west and its upper limit as the sky was virtually an sārva-bhauma, a title ascribed to this king. From this arise the concept of catus-samudrādhipati.

Then the poem goes on to praise him as a participant in the Mahābhārata war between the hundred Kauravas and the five Pāṇḍavas and fed both the armies in the field with sumptuous feast, when the Kauravas were utterly routed. This reference shows that he participated in that war as one among many other chiefs and kings of India. It might be a myth or even a poetic exaggeration, but it still makes clear, that this Tamiḻ king did feel he was a part of this country and did not stand in isolation.

The reference to Mahābhārata war and the King's participation would show that the epic was a part of Tamiḻ ethos at the very beginning of Tamiḻ history and is an identity and not an isolation. The Tamiḻ territorial division and linguistic difference did not make them followers of an independent culture but remained one with the rest of the country. Each region of India had its own boundaries and different dialects, but the culture remained one and the same. Aśoka's inscriptions, show that in every region there were forest dwellers, hill tribes, cultivators, fishermen etc., and along with them, lived Brāhmaṇas as well. The reference to the participation of Tamiḻ kings in Mahābhārata war is ascribed also to other Tamiḻ kings which illustrates the feeling of oneness.

Then the poem goes on to praise the retinue of the king, as “faithful to him and accompanied him in every endeavour, even if the day turned into a dark night, the milk lost its flavour and turned sour, and the path of the four Vedas changed from its course of righteousness”. This expression that “even if the path of four Vedas changed its course of righteousness”, illustrates how the path of the four Vedas were venerated and looked upon. It is a poetic expression, to say it was held in great esteem.

And lastly, the poem says that under his protection the Brāhmaṇas regularly performed the sandhi, i.e., the daily junctions of time and offerings in the three altars —

Āhavanīyam2, Dakṣiṇāgni3 and Gārhapatya4 as prescribed in the Vedas, from the Himālayas to the Podigai hills without any fear. The tender and long eyed antelopes freely came and took shelter near their sacrificial fires as none would harm them. The king gave full protection to the Brāhmaṇas to perform offerings in the three fires (mut-tī).

The poem concludes, the king should remain famous as long as the Himālayas and Podigai remained. The Podigai hill is near Kanyākumari in the south where the sage Agastya lived.

Thus, the first available Tamiḻ poem speaks of the Dharma Śāstric ideas, the Cēra's participation in the Mahābhārata war, the virtue of the path of the four Vedas, and the Brāhmaṇas performing Vedic sacrifices in the Vedic fires without fear, points to the irrefutable fact, that the Tamiḻ country followed the Vaidika dharma, from its earliest known times.

2.2. Praise of Veda by Avvaiyār

Rājasūya yāga performed by a Chōḻa king

One of the historic poems found in the Saṅgam anthology gives a graphic description of the Rājasūya yāgaśālās by the Chōḻa king, who was called “Perunar Kiḷḷi who performed Rājasūya” . The poet who sung this was none other than the famous poetess Avvaiyār. The poem is included as poem no. 367 of Puṟam anthology of 400 poems 5. It was customary in early period to invite all other kings to come to witness a Yāga. The Chōḻa invited the Cēra and the Pāṇḍya kings with all other chieftains. The Cēra ruler of that time one Māri-Veṅkō and the Pāṇḍya Ugrap-Peruvaḻuti, who conquered the place Kānap-pereyil, accepted the invitation and attended the Yāga. The Pāṇḍya Ugrap-Peruvaḻuti was one of the earliest kings, who ruled at the very beginning of Tamiḻ history and so was Avvaiyār. Evidently, the poem gives us a glimpse of the life of the Tamiḻs in very early period.

Avvaiyār who saw the three crowned kings together was elated and composed this poem. She says that “You Kings, you have made this whole world a Devaloka, dividing it into parts and made them the property of Brāhmaṇas, by placing gold and flowers in their hands and pouring water as an act of gift. Having made the gifts to them, you have also made limitless gifts to others (the chieftains and soldiers) who were celebrating the great victory as a result of their valour in battles, who were happily consuming and enjoying liquor poured from golden bowls by well adorned young women. Remember, this was possible because of your good deeds puṇya or nal-viṉai, by daily witnessing the morning Vedic sacrifices of mut-tī performed by the good Brāhmaṇas enjoined in the Vedas. You, the three crowned kings, let the country be ruled under your cool white umbrellas. Kings! I know to praise thee only in this way that you should rule for a long time”.

Avvaiyār, the greatest poet, puts this praise in a beautiful poetic way, “When there are raindrops as drizzle, you can count their number. But when it rains torrentially from the high heaven it is impossible to count the number of drops. I pray that you rule so many days as there are drops of water in torrential rains. This is the maximum measure I could think of!”, says Avvaiyār.

This poem is important in many ways. As the three kings were present and were praised together, it symbolically means that the entire Tamiḻ society was represented by them and so it represents the culture of Tamiḻnāḍu.

Maṉṉaṉ uyirte malar talai ulakam6 says an ancient saying. The king is the life principle of the country.

The lands gifted by the kings to the Brāhmaṇas were either in their own territory or conquered from the enemies. The gifts of land made were accompanied by placing gold and flowers in their hands and by pouring water over them. This is a Vedic custom prescribed in the Dharma Śāstras which symbolically means that the donor relinquishes his right over the gifted property in favour of the done. Evidently, the Tamiḻ kings followed this Vedic custom.

The kings also honoured others like chieftains and heroes with unlimited gifts and honours. The kings ruled happily by witnessing the daily performance of the three Vedic sacrifices enjoined in the Vedas by the Brāhmaṇas, which means the Brāhmins enjoyed full liberty to follow their path and that merit accrued to the kings for their just rule.

One should not forget that these concepts come from the greatest and earliest of Tamiḻ poet, Avvaiyār. Any suggestion that Tamiḻ were anti Vedic at the beginnings has no support in their earliest writings.

2.3. Vedic sacrifices performed by a Pāṇḍya king
The verse number 15, included in the Puṟam7 anthology of poems praises the Pāṇḍya ruler Palyāgasālai Mudukuḍumi Peruvaḻuti by the poet Neṭṭimaiyār. The poem has 25 lines that can be studied in three parts. The first part, from lines 1 to 16 praises the king for his conquests and the destruction he caused to the enemy country. The second part deals with the innumerable Vedic sacrifices he performed as prescribed in the four Vedas (lines 17 to 22). The third the last part praises the king for his love of listening to the songs of praise sung by the Pāṭiṉi, a professional dancer.

The poem is couched in a beautiful poetic format as if asking the king whether the number of enemies who fought with him, and were utterly defeated and ran for their lives, was greater or the number of sacrificial posts he planted to mark the Vedic sacrifices he performed was greater. It is a poetic way of singing that both were innumerable.

We may now see the first part of the poem. The king had captured the forts of enemies, where great chariots moved through the streets earlier drawn by horses but were now ploughed with donkeys and planted with sesame seeds (as a mark of shame over the defeat). His enemies had fertile ploughed fields that yielded paddy and other grains attracting birds which flew over them making sweet sounds, but now were run over by chariots drawn by high breed horses of this king. The forts were now destroyed by his tall and powerful elephants which were now bathing in their guarded ponds. Enemies who dared to fight against his forward columns of heroes, wielding sharp spears and decorated shields, were totally routed and ran for their lives filled with shame.

The poet asks the king which of the two is greater:
Is this number of enemies who fled for their life from the battlefield greater?
Is the number of sacrificial posts - yūpa stambhas, planted to commemorate the completion of many Vedic sacrifices, performed by the king, as prescribed in the four Vedas, and as directed by the flawless Dharma Śāstras and performed with corns and sacrificial twigs with plenty of ghee poured in the altar, that caused huge smokes to raise, greater?
Evidently, both the number of defeated enemies and the number of sacrifices were great. Thus, he was called the Pāṇḍya who made several yāgaśālā. Here, it must be remembered according to the faith prevalent then, the conquest in the battle fields by the kings, were also called sacrifices. Hence, the victory sacrifices in the battle fields and the Vedic sacrifices in the Śālās are contrasted to show the king had achieved great fame in both.
The professional singer and dancer (Pāṭini) sung thy glory of victories beating her taṇṇumai (mṛdaṅgam, drum) tied tightly with straps. “This is a Vañci song you are fond of listening to, oh king”, says the poet. The poem is a sterling example of the Tamiḻ kings frequently performing Vedic sacrifices as prescribed in four Vedas with beautiful hymns (naṟ panuval nāl vēdaththu). This poem is an attestation to Vedic sacrifices being performed from the very beginning of Tamiḻ history by all the three crowned kings of Tamiḻ land, Cēra, Chōḻa and Pāṇḍya. Apart from the number of colophons of Puṟam poems referring to this Pāṇḍya Peruvaḻuti with the epithet Palyāgasālai Mudukuḍumi Peruvaḻuti his performance of Vedic sacrifice is also attested by an 8th century copper plate charter of Neḍuñ-caḍaiyan, in which a village Vēḷvikkuḍi8 (village of Vedic sacrifice) gifted by this Peruvaḻuti to a Brāhmaṇa is mentioned. This village was usurped by a ruler of the Kalabhra dynasty. A descendant of the original donee appealed to the king Naḍuñ-caḍaiyan to restore the village to his family. The king restored the village after examining the original records. This also shows such gifts in Vedic sacrifices were duly recorded in documents for verification in times of disputes.

It is known that the Vedic sacrifices that played such important roles in Tamiḻ life was guided by the Vedic Brāhmaṇas. So, the claims of some speculators that there were no Vedic priests in Saṅgam period, is a willful distortion of fact. (See Avvaiyār's praise of Vedic sacrifices and note that Tolkāppiyam prescribes the pārppana vāhai)



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 898
Date:
Permalink  
 

டேட்டிங் சங்கம் தமிழ் இலக்கியம்

சங்கம் கவிதைகளின் தேதி பற்றி இரண்டு முக்கிய சிந்தனைப் பள்ளிகள் உள்ளன: 1) அவை கிமு 4 ஆம் நூற்றாண்டு மற்றும் கிபி 2 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு இடையில் இயற்றப்பட்டன. மற்றும் 2) அவை 8 ஆம் நூற்றாண்டு மற்றும் 9 ஆம் நூற்றாண்டு CE இல் இயற்றப்பட்டன. 9 ஆம் நூற்றாண்டு CE இன் வலுவான வழக்கறிஞரான திரு. டைகன் சில அறிக்கைகளை இந்த கட்டுரை ஆய்வு செய்ய முன்மொழிகிறது. பாண்டியன் கல்வெட்டுகளின் மொழியும் சங்கக் கவிதைகளும் ஏறக்குறைய ஒரே மாதிரியானவை என்று அவர் கருதுவதால், சங்கக் கவிதைகள் 8-9 ஆம் நூற்றாண்டின் பாண்டியர்களின் காலத்தைச் சேர்ந்தவை என்பது அவரது முக்கிய கருத்து. சங்கக் கவிதைகள் பிராக்ருத இலக்கிய பாரம்பரியத்தால் தாக்கம் பெற்றன என்று அவர் வாதிடுகிறார். நான் இந்தக் கேள்விக்குள் செல்லவில்லை, ஆனால் அத்தகைய அறிக்கைகள் அகநிலை மற்றும் உண்மைப் பொருள்களால் உறுதிப்படுத்தப்படவில்லை என்பதை சுட்டிக்காட்ட விரும்புகிறேன்.

"சங்கக் கவிதையானது சிக்கலான எழுதப்பட்ட இலக்கிய மரபை முன்வைக்கிறது மற்றும் கவிதைகள் அவை தொகுக்கப்பட்ட தருணத்தில் மட்டுமே இயற்றப்பட்டிருக்கலாம்.

சங்கக் கவிஞர்கள், பிரசாஸ்திகளின் இசையமைப்பாளர்கள், குறிப்பாக பாண்டிய கல்வெட்டுகள் செய்த அதே கடந்த காலத்தையே உணர்த்துகிறார்கள். தமிழின் பயன்பாடு பாண்டிய கல்வெட்டுகளிலும், பாண்டியரின் கல்வெட்டுகளிலும் காணப்படுவதைப் போன்றது.

சங்கக் கவிதை என்பது 8ஆம் நூற்றாண்டு அல்லது 9ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த பாண்டியரின் கண்டுபிடிப்பு.

பாண்டியர்கள் வரலாற்றைப் புனைந்து கொண்டிருந்தனர்."

பாண்டியத்தின் மூன்று செப்புத் தகடுகள், வேட்டுவிக்குழித் தகடுகள், தாடவாய்ப்பூம் தகடுகள் மற்றும் பெரிய சின்னமனூர் தகடுகள் 8 மற்றும் 9 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை என்று டீக்கென் வாதிடுகிறார். மாதுரையை தலைநகராக அமைத்தல், சங்கம் மாதுரையில் நிறுவுதல் மற்றும் தமிழை செம்மொழியாக ஆராய்தல் மற்றும் மகாபாரதத்தை தமிழுக்கு மொழிபெயர்த்தல் ஆகிய மூன்று முக்கிய விஷயங்களை அவர் குறிப்பிடுகிறார்.

"பொருளாதார மற்றும் சமூக வரலாற்று ஆய்வு, 2003-40-207" இல் திரு. டைகன்ஸின் கட்டுரையில் இவை அனைத்தும் மற்றும் பல உள்ளன.

இங்கே, நான் இந்த முக்கியமான கண்ணோட்டங்களை ஆராய்ந்து மூன்று அம்சங்களில் கவனம் செலுத்துவேன். நான் Tieken உடன் பிரச்சினையை எடுத்துக் கொள்ளும்போது, ஒவ்வொரு அறிஞருக்கும் தனது கருத்துக்களை வெளிப்படுத்த உரிமை உண்டு என்று நான் நம்புகிறேன். கல்வியறிவு இல்லாமல் கல்விக்கு வந்த சிலரின் நவீன போக்குகளாக மாறியதால் அவர் சொல்வதை ஆராயாமல் யாரும் துஷ்பிரயோகம் செய்ய முடியாது.

1. ஆரம்பகால கல்வெட்டுகளின் ஸ்கிரிப்ட்டின் பழங்காலவியல்2. பாண்டிய கல்வெட்டுகளின் மொழி மற்றும் சங்கம் கிளாசிக்ஸ்3. சமீபத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பொறிக்கப்பட்ட துண்டுகள் மற்றும் சங்கம் கிளாசிக்ஸுடனான அவற்றின் தொடர்பு. எனது அணுகுமுறை தெரிந்தது முதல் தெரியாதது வரை இருக்கும், எனவே நான் காலப்போக்கில் திரும்பிச் செல்வேன், ஆரம்ப காலத்திலிருந்து தொடங்குவதில்லை.

திரு. டைகன் மேற்கோள் காட்டியுள்ள மூன்று செப்புத் தகடுகளின் சில பகுதிகள் பின்வருமாறு. தயவு செய்து இந்த தமிழை சங்கம் சகாப்தத்துடன் ஒப்பிட்டு, திரு. டைகன் கூறியுள்ள ஒற்றுமைக்கு எதிரான வேறுபாட்டைக் கவனியுங்கள்.

2.18.2. சமஸ்கிருதத்தின் இயற்கையான பரிணாமம்

கவிதைகளில் எங்கும் ப்ராக்ருத வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்துவதால் இந்தக் கவிதைகளின் ஓட்டம் பாதிக்கப்படவில்லை. கிட்டத்தட்ட 500 ஆண்டுகளாக டைகன் கூறுவது போல் அவர்கள் எழுப்பிய மற்றும் பாடிய புகழ் காரணமாக அல்ல, ஆனால் அவை அழியாத கவிதைகள் என்பதால், அவை கடந்த இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளாக வாழ்கின்றன. சங்கக் கவிதைகளின் மொழிக்கும் மேலே குறிப்பிடப்பட்ட பிற்காலப் பாண்டியன் கல்வெட்டுகளுக்கும் எந்த ஒப்பீடும் இல்லை. இரண்டு வகைகளும் மிகவும் வேறுபட்டவை. முந்தையது நன்றாக இருக்கிறது தமிழ், நிலம், தேவர், உலகம், காலம், போன்ற சில பிராக்ருத வார்த்தைகளுடன் கலந்து, தமிழ், சங்கம் கிளாசிக் போன்ற பிரக்ருத வார்த்தைகள் சமஸ்கிருதத்தை அவற்றின் கலவையில் பயன்படுத்தவில்லை. ஆனால் தளவாய்புரம், வேட்டுவிக்குழி மற்றும் பெரிய சின்னமனூர் தகடுகள் போன்ற மேற்கோள் காட்டப்பட்ட பாண்டிய பதிவுகள் அவற்றின் இசையமைப்பில் அதிக சமஸ்கிருத வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்துகின்றன. சங்கம் கவிதைகள் மற்றும் பாண்டிய பதிவுகள் ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான ஒப்பீடு, சங்கத்திற்கு நெருக்கமானது என்று டைகன் கூறுகிறார், அவருடைய வாதத்தை யாரும் ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள்.

இந்தியா முழுவதிலும் உள்ள மொழிகளின் ஒட்டுமொத்த வளர்ச்சியுடன் இந்தப் போக்கு மிகவும் ஒத்துப்போகிறது; உதாரணமாக, சமஸ்கிருதத்தில் உள்ள அனைத்து நாடகங்களும் சமஸ்கிருதத்தை விட அதிகமான பிராக்ருத வார்த்தைகளை பயன்படுத்துகின்றன. பல நூற்றாண்டுகளாக வடக்கிலும் இந்தப் போக்கு படிப்படியாக மாறுகிறது. எனவே, சங்கக் கவிதைகள் பிற்காலப் பாண்டியப் பதிவுகளுடன் நெருக்கமாக உள்ளன என்ற கூற்று முற்றிலும் தவறானது. ஆரம்பகால பல்லவப் பதிவுகள் சமஸ்கிருதத்தில் இல்லை, பிராக்ருதத்தில் உள்ளன என்பதையும் நாம் கவனிக்கலாம்.

2.18.3. அரிகேசரியின் தட்டுகள் –

7 ஆம் நூற்றாண்டு செப்புத் தகடுகள் 7 ஆம் நூற்றாண்டின் பதிவுகளின் இரண்டு முக்கியமான பாண்டிய பதிவுகள் சங்கக் கவிதைகளில் மொழி சம்பந்தமாக பொருத்தமானவை. ஒன்று 50 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கல்வெட்டு, மற்றொன்று செப்புத் தகடு. முன்னது வைகைப் படுக்கையில் பேராசிரியர் கே.வி. ராமன், கே.ஜி. கிருஷ்ணன் மற்றும் 30 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு என்னால் திருத்தப்பட்டது. இரண்டாவது தனிப்பட்ட சேகரிப்பில் இருந்தது மற்றும் சமீபத்தில் திருத்தப்பட்டது. இவை இரண்டும் ஞானசம்பந்தரின் சமகாலத்தவரான பாண்டிய அரிகேசரி, பராங்குச மாறவர்மனால் 7ஆம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் வெளியிடப்பட்டது. இருவரும் 9 ஆம் நூற்றாண்டின் பதிவுகளைப் போலவே தூய்மையான சமஸ்கிருத சொற்களையும், அனைத்து சமஸ்கிருத சொற்களுக்கும் கிரந்த எழுத்துகளையும் பயன்படுத்துகின்றனர்.

மதுரைப் பதிவு இப்படித் தொடங்குகிறது.

பாண்டய குலமாணி பிரதீபனாய் பிரதுர்பவஞ் செய்து விக்ரமங்கள் அரைசடக்கி, அபரிமிதமான ஹிரண்யகர்பமும் துலாபாரமும் செய்து களிகாள்



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 898
Date:
Permalink  
 

இந்த 7 ஆம் நூற்றாண்டின் பதிவுகளிலும், சங்கக் கவிதைகளைப் போல் அல்லாமல் சமஸ்கிருத மொழி மற்றும் கிரந்த எழுத்துகள் இரண்டும் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. அவை ஏறக்குறைய சமஸ்கிருதம் மற்றும் தமிழ் கலந்த மாணிப்ரவா மொழி போன்றது. சங்கக் கவிதைகள் பிற்காலப் பாண்டியன் பதிவுகளிலிருந்து வேறுபட்டவை மட்டுமல்ல, அவை அரிகேசரியின் பதிவைப் போல இல்லாததால் அவை ஏழாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை என்று குறிப்பிட முடியாது.

2.18.4. வீர-கல் சான்று

நான்காம் நூற்றாண்டிலிருந்து 10 அல்லது 11 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான பல ஹீரோ-கல் கல்வெட்டுகள் மற்றும் அதற்குப் பிறகும் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய தரவுகளின் அடிப்படையில் தேதிகள் ஏற்கனவே தீர்மானிக்கப்பட்ட மன்னர்களின் ஆட்சியில் தேதியிடப்பட்டுள்ளன. உதாரணமாக, 7 ஆம் நூற்றாண்டின் மகேந்திர வர்மன், சிம்ம விஷ்ணு மற்றும் 6 ஆம் நூற்றாண்டின் சிம்ம வர்மன் ஆகியோரின் பல கல்வெட்டுகள் வெளிச்சத்திற்கு வந்துள்ளன. சில இன்னும் முந்தையவை மற்றும் பானா தலைவர்களைக் குறிக்கின்றன. இந்த பதிவுகள் அனைத்தும் ஸ்கிரிப்ட்டின் படிப்படியான பரிணாம வளர்ச்சியைக் காட்டுகின்றன. ஒவ்வொரு எழுத்தின் பரிணாமத்தையும் நிரூபிக்க முடியும் என்பதை நாங்கள் காட்டியுள்ளோம். எனவே, பேலியோகிராஃபிக் பரிணாமம் என்பது டிக்ஷனின் உள் ஒற்றுமைகள் என்று அழைக்கப்படுவதை விட டேட்டிங் செய்வதற்கான மிகவும் நம்பகமான முறையாகும், இது பெரும்பாலும் அகநிலை ஆகும். சங்கக் கவிதைகளை விடப் பிற்காலப் பெயர்களை நாயகக் கற்கள் நமக்குத் தந்துள்ளன. (கோயம்புத்தூர் 2010 ஆம் ஆண்டு செம்மொழித் தமிழ் குறித்த சர்வதேச மாநாட்டில் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட கட்டுரை)

2.18.5. பூலாங்குச்சுச்சி ஆதாரம்

கவனத்திற்குரிய மற்றொரு முக்கியமான கல்வெட்டு, கோச் செண்டன் குஷ்டத்தின் பூலாங்குச்சுச்சி பதிவு ஆகும். நான் இந்தக் கல்வெட்டு கிபி 3ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்ததாகக் குறிப்பிட்டேன். தேதி எதுவாக இருந்தாலும், அது நிச்சயமாக மொழி மற்றும் எழுத்தின் அடிப்படையில் 7 ஆம் நூற்றாண்டை விட மிகவும் முந்தையது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, டைகன் இந்தக் கண்டுபிடிப்புகள் அனைத்தையும் கருத்தில் கொள்ளவில்லை, ஆனால் பிற்கால பாண்டியா கல்வெட்டுகளை மட்டுமே எடுத்துள்ளார். சங்கம் கிளாசிக்ஸ் பூலாங்குச்சுச்சி பதிவுக்கு முந்தையது. எனவே, சங்கம் கிளாசிக்ஸ் கிபி 3 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தையதாக இருக்க வேண்டும்.

குகைகள், நாணயங்கள், மட்பாண்டங்கள் மற்றும் பிற பொருட்களில் காணப்படும் ஏராளமான ஆரம்பகால பிராமி கல்வெட்டுகளை இது நமக்குக் கொண்டுவருகிறது. ஸ்ரீ.கே.வி. குகைப் பதிவேடுகளில் பயன்படுத்தப்படும் இந்த எழுத்துக்களில் சில தமிழ் மொழிக்கு குறிப்பாக “ḷ, ḻ, ṟ, ṉ” (ள், ழ், ற், ன்) என்று முதலில் அறிவித்தவர் சுப்ரமணிய ஐயர். இதை மற்றவர்களும் பின்பற்றினர். மேலும் பல பதிவுகள் வெளிவருகின்றன.

2.18.6. ஸ்கிரிப்ட்டின் பரிணாமம் -

ஸ்கிரிப்ட்டின் முக்கிய பரிணாமம் டேட்டிங் செய்வதற்கான மறுக்க முடியாத கருவியாக செயல்படுகிறது, சரிபார்க்கக்கூடியது மற்றும் எனவே மறுக்க முடியாதது. பேலியோகிராஃபி அடிப்படையிலான முழுமையான டேட்டிங் மற்றும் அசல் தேதியிலிருந்து பிளஸ் அல்லது மைனஸ் 100 ஆண்டுகள் வரையிலான தொடர்புடைய டேட்டிங் பற்றி அறிஞர்களிடையே சில கருத்து வேறுபாடுகள் இருக்கலாம். ஆனால் இந்த பதிவுகள் முந்தையவை என்பது உண்மையாகவே உள்ளது, ஏனெனில் இந்த எழுத்துக்களின் பரிணாம வளர்ச்சியை அடுத்த வயதுடன் ஒப்பிடும் போது எந்த சந்தேகமும் இல்லை.

2.18.7 அசோகன் சான்று

அசோகர் தனது ஆணைகள், பாண்டியர்கள், சோடாக்கள், கேரள புத்திரர்கள், (சீராமர்கள்) மற்றும் சத்ய புத்திரர்களில் குறிப்பிட்டுள்ளார். கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டில் தமிழ்நாடுவில் மிகவும் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட ராஜ்ஜியமும் சமூகமும் இருந்தது என்பது இதன் மூலம் நன்கு நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. அசோகன் பிராமி நன்கு ஆய்வு செய்யப்பட்டுள்ளது மற்றும் தமித்தநாடுவில் காணப்படும் அனைத்து ஆரம்பகால கல்வெட்டுகளும் ஆஷோகன் எழுத்துக்களுக்குப் பின் உள்ளவை மற்றும் தெளிவான பரிணாம வளர்ச்சியைக் காட்டுகின்றன. சங்கக் கவிதைகள் கிமு 2 ஆம் நூற்றாண்டு மற்றும் கிபி 2 ஆம் நூற்றாண்டு கால எல்லைக்குள் தேதியிடப்படலாம். சங்கக் கவிதைகளில் காணப்படும் பல பெயர்கள் தமிழ்நாடுவின் குகைப் பதிவுகளில் காணப்படுகின்றன. தற்செயலானவை அல்லது அவை முந்தையவை என்று யாரும் அவற்றைத் துலக்க முடியாது, ஆனால் கவிஞர்கள் அவற்றைப் பாடினர்.

சரிபார்க்கக்கூடிய தரவு

சங்கம் கவிதைகளின் தேதியை புறநிலையாக தீர்மானிக்க உதவும் மூன்று முக்கிய ஆயங்கள் உள்ளன.

1) அசோகன் பதிவுகள் 2) ரோமானிய நாணயங்கள், மட்பாண்டங்கள் மற்றும் முத்திரைகள் போன்ற வெளிநாட்டுத் தரவுகள் தமிழ்நாட்டில் கிடைத்துள்ளன மற்றும் எகிப்து மற்றும் அரேபிய கடற்கரையில் காணப்படும் பிராமி எழுத்துக்களைக் கொண்ட இந்திய மட்பாண்டங்கள். 3) நாணயத்தை வெளியிட்ட மன்னர்களின் பெயர்கள் பொறிக்கப்பட்ட நாணயங்கள். 4) பொறிக்கப்பட்ட துண்டுகளின் தொடர்புடைய அடுக்கு காலவரிசை. இந்த புள்ளிகளை ஆராய்வதற்கு முன், ஆரம்பகால கல்வெட்டுகளின் உள்ளடக்கத்தை கவனிக்க வேண்டியது அவசியம். இந்தக் கல்வெட்டுகளில் காணப்படும் பல மன்னர்கள் மற்றும் தலைவர்களின் பெயர்கள் சங்கப் படைப்புகளிலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. பின்வரும் பெயர்களைக் கவனியுங்கள்:

- பாண்டிய மன்னர்கள்

• Neduñceḻiyaṉ

• Vaḻuti

• பெருவழுதி

• பாணவன்

Cēra Kings

• Ko-ātaṉ தானிய இரும்பொறை

• பெரும்-kaṭuṅkōṉ

• Iḷam kaṭuṅkōṉ

• கொள்ளிப் பொறையாம்

• மாக்-கோதை

• Kuṭṭuvaṉ-kōtai

• அடியான் நெடுமான் அஞ்சி

மற்ற பெயர்கள்

• Piṭṭaṉ Koṟṟaṉ

• நல்லி

• அடுவம்

• Iḷaṅgo

• Cēntaṉ

• Kūṟṟaṉ

• மாதிரை

• கருவூர்

• உப்பு வாணிகம்

• அருவாய் vanikaṉ

• பொன் வணிகம் மற்றும் பல

ஆரம்பகால கல்வெட்டுகளில் காணப்படும் இந்த பெயர்கள் அனைத்தும் சங்க இலக்கியங்களில் காணப்படுகின்றன. இந்தப் பெயர்களுக்கும் சங்கப் படைப்புகளுக்கும் உள்ள தொடர்பை நிராகரிக்க முடியாது. இவற்றில் சில பெயர்கள் 9 ஆம் நூற்றாண்டில் 700 வருட இடைவெளிக்குப் பிறகு, கிளாசிக்கல் கவிதைகளில் இயற்றப்பட வேண்டிய முக்கியமானவை அல்ல. அவை "பாண்டயர்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன" என்று கூறுவது, டைகன் கூறியது போல் பழங்காலத்தை கூறுவதற்காக கவிதைகள் இயற்ற வேண்டும் என்பதற்காக, ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதது.

2.18.9. நாணயங்களில் ஸ்கிரிப்ட்டின் சான்றுகள்

ரோமானிய நாணயங்கள் மற்றும் பானை ஓடுகள் தமிழ்நாட்டில் அதிக எண்ணிக்கையில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. பல ஆயிரம் தங்கம், வெள்ளி மற்றும் வெண்கல நாணயங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன, அவை மேற்கத்திய உலகின் பாரம்பரிய புவியியலாளர்களின் கணக்குடன் ஒப்பிடும் போது, பண்டைய ரோம் கிபி முதல் நூற்றாண்டில் தமிழர்களுடன் வர்த்தகம் செய்தது என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது. Arretine ware, Rouletted ware மற்றும் Amphora ஆகியவை நெருங்கிய டேட்டிங்கிற்கு வழிவகுத்தன. தங்க இண்டாக்லியோ முத்திரைகள் இந்த கண்டுபிடிப்புகளுக்கு மற்ற ஆதாரங்களில் இருந்து வேறுபட்டவை அல்ல என்று டேட்டிங் வழங்கியுள்ளன.



__________________


Guru

Status: Offline
Posts: 898
Date:
Permalink  
 

கொல்லி மலையைக் கைப்பற்றிய கொல்லிபொறையன் போன்ற சில சேரா ஆட்சியாளர்களின் நாணயங்கள், ரோமானிய உடையில் மன்னன் இருப்பதையும், சங்க காலத்தில் இருந்த அதே பெயர் மற்றும் பட்டம் கொண்ட மன்னர்களுடன் அவர் ஒத்திருப்பதையும் காட்டுகின்றன. மாக்-கோதை, குத்தூவம்-கோதை ஆகியவை அரசர்களை ரோமானிய மன்னர்களைப் பின்பற்றுவதாக சித்தரிக்கின்றன. ரோமானியர்களின் தொடர்பு நன்கு நிறுவப்பட்ட காலத்தில் ரோமானிய மன்னர்கள் போன்ற உருவப்படங்களைக் கொண்ட நாணயங்கள் வெளியிடப்பட்டன, ஆனால், பிற்காலங்களில் இந்த வகையான உருவப்படங்களைக் கொண்ட நாணயம் வெளியிடப்படவில்லை என்பதை அவர்கள் உறுதிப்படுத்துகின்றனர். பெருவாழுதி நாணயம் பற்றி டாக்டர் ஆர். கிருஷ்ணமூர்த்தி தனது புத்தகத்தில் அதே வயதுடைய மற்றொரு சிறந்த உதாரணம் (தயவுசெய்து டாக்டர். ஆர். கிருஷ்ணமூர்த்தியின் வேலையைப் பார்க்கவும்). முற்கால மன்னர்களின் நாணயங்களில் பயன்படுத்தப்பட்ட எழுத்துக்கள், அவர்களின் பெயர்கள் குகை கல்வெட்டுகளில் காணப்படும் மற்றும் தோண்டப்பட்ட பானை ஓடுகளில் காணப்படுவது போலவே உள்ளன. சங்கக் கவிதைகளில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள சீடர்கள், பாண்டியர்கள் மற்றும் மற்றவர்கள் கிபி முதல் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் உண்மையில் இங்கு வாழ்ந்த வரலாற்று நபர்கள் என்பதில் சந்தேகமில்லை.

2.18.10. ஸ்ட்ராடிகிராஃபிக் சான்றுகள்

கரூர் மற்றும் அகங்காங்குளத்தில் நாம் மேற்கொண்ட சமீபத்திய அகழ்வாராய்ச்சிகள், 21 ஆம் நூற்றாண்டைக் குறிக்கும் ரோமானிய மட்பாண்டங்களை ஸ்கிரிப்ட்டின் தேதியாகக் குறிக்கும் அடுக்கு மட்டத்தில் பிராமி எழுத்துக்களைக் கொண்ட ஷெர்டுகள் இருப்பதை நிரூபித்துள்ளன. அவை புகழூர் கல்வெட்டில் காணப்படும் எழுத்துக்களை ஒத்தவை. முதன்முறையாக நாம் அடுக்கடுக்கான அகழ்வாராய்ச்சிகளில் ரோமானிய நாணயங்களைக் கண்டுபிடித்தோம், மற்றவை அனைத்தும் புதையல் கண்டுபிடிப்புகள் அல்லது மேற்பரப்பு கண்டுபிடிப்புகள். இது இப்போது மிகவும் பாதுகாப்பாக தேதியிடப்பட்ட பாட்ஷெர்டில் உள்ள ஸ்கிரிப்டை தேதியிட எங்களுக்கு உதவுகிறது. இந்த எழுத்துக்களில் உள்ள கல்வெட்டுகள் சங்கம் கிளாசிக்ஸில் குறிப்பிடப்பட்ட பல ஆளுமைகள் மற்றும் மன்னர்கள் மற்றும் கவிஞர்களைக் குறிக்கின்றன. தமிழ்நாட்டில் உள்ள பாறைகளில் உள்ள இந்தக் கல்வெட்டுகள் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னரோ அல்லது அதற்குப் பின்னரோ தற்போதைய சகாப்தத்தின் தொடக்கம் என்பதில் சந்தேகமில்லை.

அமெச்சூர் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்களின் மற்றொரு காட்டு யூகம் உள்ளது, அவர்களின் ஒரே கருவி சங்கம் வயது வரை, அவர்களின் அகநிலை, முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட தேதி கி.மு. 4 ஆம் நூற்றாண்டு., இது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதது மற்றும் கோமாளி என்று எளிதில் நிராகரிக்கப்படலாம். பிராமி ஸ்கிரிப்ட்டின் வரலாற்றுத் தன்மை மற்றும் வடிவம் போன்றது, அசோகா, 3 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தையதாக அது இருந்ததற்கான எந்த ஆதாரமும் இல்லை. பிராமி எழுத்துகளின் தேதி, சங்கம் யுகத்துடன் எந்த தொடர்பும் இல்லை என்று அனுமானமாக முன்னோக்கி தள்ளப்பட்டாலும், ரோமானிய தொடர்புக்கு குற்றஞ்சாட்ட முடியாத சான்றுகள் இருப்பதால், அந்த தேதி முதல்-இரண்டாம் நூற்றாண்டு CE (AD) ஆகும்.

சங்க காலப் புலவர்களின் பெயர்கள் மற்றும் அவர்கள் பாடிய புரவலர்களின் பெயர்கள் அனைத்தையும் தொகுக்கும்போது, சுமார் 150 முதல் இருநூறு ஆண்டுகள் வரையிலான கால அளவு வெளிப்படுகிறது. எகிப்தில் காணப்படும் கல்வெட்டுகள், ஸ்கிரிப்ட், பேலியோகிராஃபி, நாணயவியல் கண்டுபிடிப்புகள் மற்றும் பொறிக்கப்பட்ட ஷெர்டுகள் மற்றும் சங்கக் கவிதையின் மொழிக்கும், 8 - 9 ஆம் நூற்றாண்டு கல்வெட்டுக் கவிதைகளுக்கும் உள்ள மிகப்பெரிய வித்தியாசம், கி.மு. 1 முதல் கிபி 2 ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலான காலப்பகுதியை சுட்டிக்காட்டுகிறது. சங்கக் கவிதைகளின் தேதியாக.

என் கருத்துப்படி, ரோமானியப் பழங்காலப் பொருட்களுக்கும், ஒருபுறம் பொறிக்கப்பட்ட செரா காசுகளுக்கும், சங்க இலக்கியப் பெயர்களுக்கும் இடையே உள்ள தொடர்பினால், ரோமானியர்களுக்குத் தமிழ்நாட்டுத் தொடர்பு நன்கு அமைந்த பிறகு, சங்கம் சமுதாயம் ஒரு யுகத்திற்கு ஒதுக்கப்படலாம் என்பதை உறுதியாக நிறுவுகிறது. "டெபெரியஸ்" காலத்தின் பிற்பகுதியில் மட்டுமே நடந்தது, அதற்கு முந்தையது அல்ல.

டாக்டர். கே. கிருஷ்ணமூர்த்தி கிரேக்க வம்சாவளியைச் சேர்ந்த பல வெண்கல நாணயங்களைக் கண்டுபிடித்துள்ளார்; ஆனால் துரதிர்ஷ்டவசமாக, அவர்களில் பெரும்பாலோர் மோசமாக தேய்ந்து போயுள்ளனர், அவை அவற்றின் உலோக மதிப்புக்காக வணிகர்களால் பின்னர் கொண்டு வரப்பட்டிருக்கலாம். தமிழ்நாடு போஸில் காணப்படும் கிரேக்க நாணயங்களில் உள்ள சிக்கல்கள், வழங்குபவரை அடையாளம் காண்பது கடினம், ஆனால் டாக்டர் கிருஷ்ணமூர்த்தி நாணயங்களையும் அதன் வயதையும் அடையாளம் காண ஒரு பாராட்டத்தக்க முயற்சியை மேற்கொண்டுள்ளார்.



__________________
Page 1 of 1  sorted by
 
Quick Reply

Please log in to post quick replies.



Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard